78, Cannes, 20 mei, hartaanval
Algerijns acteur. Zowel in Franse producties zoals zijn debuut Étoile aux dents ou Poulou le magnifique (top-billed; Derri Berkani, 1971) en Hors la loi (Rachid Bouchareb, 2010) als in Algerijnse films, bij voorbeeld Laila wa akhawatoha/Leïla et les autres (Sid Ali Mazif, 1977) en Bab El-Oued City (als imam; Merzak Allouache, 1994). Zijn laatste film Goutte d’Or /Sons of Ramses (Clément Cogitore, 2022) ging een paar uur na zijn dood in première in Cannes (Semaine de la Critique). Woonde achttien jaar in Frankrijk, waar hij ook een theateropleiding volgde. Bekend toneelspeler en intendant in Algerije. Ook in films als Le silence des cendres (Youcef Sahraoui, 1976), Buamama/The Epic of Cheikh Bouamama (Benamar Bakhti, 1985), Le clandestin (Bakhti, 1989), De Hollywood à Tamanrasset (Mahmoud Zemmouri, 1990), Ash-shaytan imra’/Le démon au féminin (Hafsa Zinaï Koudil, 1994), Barakat!/Enough! (Djamila Sahraoui, 2006), Rome wa la n’touma/Rome Rather Than You (Tariq Teguia, 2006), Mon colonel (Laurent Herbiet, 2006), Morituri (Okacha Touita, 2007), Délica Paloma (Nadir Moknèche, 2007), Nuits d’Arabie (Paul Kieffer, 2007), Gabbla/Inland (Teguia, 2008), Mostefa Ben Boulaid (Ahmed Rachedi, 2008), Harragas/Burn (Allouache, 2009), Normal! (Allouache, 2011), Parfums d’Alger (Rachid Benhadj, 2012), het Marokkaanse Sotto voce (Kamal Kamal, 2013), El Wahrani/L’Oranais (Lyès Salem, 2014), Les portes du soleil: Algérie pour toujours (Jean-Marc Minéo, 2014), Krim Belkacem (Rachedi, 2014), Mista (Kamel Iaiche, 2015), Lotfi (Rachedi, 2015), Ma révolution (Ramzi Ben Sliman, 2016), Les fantômes d’Ismaël (Arnaud Desplechin, 2017), Frères ennemis (David Oelhoffen, 2018), Papicha (Mounia Meddour, 2019), Le sang des loups (Amar Sifodil, 2019) en het nog uit te brengen Belgische Saint Habib (Benoît Mariage, 2022).