Alberto Grimaldi

95, Miami, 23 januari, doodsoorzaak onbekend

Italiaans producent, woonde na een overval met gijzeling in Italië sinds 1977 in de Verenigde Staten en Monaco. Napolitaanse advocaat richtte in 1962 zijn productiemaatschappij P.E.A. (Produzioni Europee Associati) op, die in Italië successen produceerde als Per qualche dollaro in piu’/For a Few Dollars More (Sergio Leone, 1965), Il buono, il brutto, il cattivo/The Good, The Bad and the Ugly (Leone, 1966), Satyricon (Federico Fellini, 1969), Ultimo tango a Parigi/Last Tango in Paris (Bernardo Bertolucci, 1972) en Novecento/1900 (Bertolucci, 1976). Kreeg zijn enige Oscarnominatie als producent naast Harvey Weinstein van Gangs of New York (Martin Scorsese, 2002), nadat hij deze credit langs gerechtelijke weg had afgedwongen. De film kreeg nog negen nominaties, maar won geen enkele Oscar. De eerste film die Grimaldi produceerde was de Spaans-Italiaanse western Cabalgando hacia la muerte/L’ombra di Zorro/The Shadow of Zorro (Joaquin Luis Romero Marchent, 1962). Produceerde onder meer La resa dei conti/The Big Gundown/Een verdoemde te meer (Sergio Sollima, 1967), Faccia a faccia/Face to Face (Sollima, 1967), Il mercenario/A Professional Gun (Sergio Corbucci, 1968), Le calde notti di Lady Hamilton/De zwoele nachten van Lady Hamilton (Christian-Jaque, 1968), Quiemada/Burn! (Gillo Pontecorvo, 1969), Le diable par la queue/De duivel bij z’n staart (Philippe de Broca, 1969), Il Decameron/Decamerone (Pier Paolo Pasolini, 1971), I racconti di Canterbury/The Canterbury Tales (Pasolini, 1972), Storie scellerate/Bawdy Tales (Sergio Citti, 1973), Il fiore delle 1001 notte/1001 Nights (Pasolini, 1974), Saló o le 120 giornate di Sodoma (Pasolini, 1975), Cadaveri eccellenti (Francesco Rosi, 1976), Il Casanova di Federico Fellini (Fellini, 1976), Viaggio con Anita (Mario Monicelli, 1979) en Ginger e Fred (Fellini, 1986).

 

 

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.