75, Rome, 24 juni, longontsteking
Italiaans acteur. Elektricien werd ontdekt door Federico Fellini, die hem kleine rolletjes gaf in Satyricon (1969), I clowns (1970) en Roma (1972). Vitali’s rol in Amarcord (1973), van il Naso/de Neus, werd door Fellini iets uitgebreid, nadat de schnabbelende acteur was ontslagen door zijn eigenlijke werkgever. Later ster van talloze sekskomedies, vaak als het personage Pierino, te beginnen met Pierino contro tutti (top-billed; Marino Girolami, 1981), of als Giggi il bullo (top-billed; Girolami, 1982). Coscenarist van Pierino torna a scuola (top-billed; Mariano Laurenti, 1990). Tot zijn kleine 150 films behoren Che?/What? (als loensende schilder; Roman Polanski, 1972), La Tosca (Luigi Magni, 1973), Romanzo popolare (Mario Monicelli, 1974), La poliziotta (Steno, 1974), Profumo di donna (Dino Risi, 1974), La pupa del gangster (Giorgio Capitani, 1975), L’insegnante (Nando Cicero, 1975), La liceale (Michele Massimo Tarantini, 1975), La dottoressa sotto il lenzuolo (Gianni Martucci, 1976), La poliziotta fa carriera (Tarantini, 1976), Uomini si nasce, poliziotti si muore (Ruggero Deodato, 1976), Per amore di Poppea (Mariano Laurenti, 1977), L’infermiera di notte (Laurenti, 1979), Gros câlin (Jean-Pierre Rawson, 1979), Pierino medico della SAUB (top-billed; Giuliano Carnimeo, 1981), La dottoressa preferisce i marinai (top-billed; Tarantini, 1981), Pierino colpisce ancora (top-billed; Girolami, 1982), Gian Burrasca (top-billed; Pier Francesco Pingitore, 1982), Paulo Roberto Cotechiño centravanti di sfondamento (top-billed; Cicero, 1983), Mortacci (Sergio Citti, 1989), Pierino Stecchino (top-billed; Claudio Fragasso, 1992), Club Vacanze (top-billed; Alfonso Brescia, 1995), Vacanze a Gallipoli (top-billed als Pierino; Tony Greco, 2011) en Fuori scuoia (Mario Spinocchio, 2023). Leed op gevorderde leeftijd aan een depressie, omdat hij meende te zijn vergeten door de filmwereld en rond moest komen van een piepklein pensioen. Gescheiden van zangeres Stefania Corona.