András Szirtes

72, Hongarije, 28 september, doodsoorzaak onbekend

Hongaars regisseur, chef-camera, editor, scenarioschrijver, acteur en producent. Maakte films die hijzelf niet als ‘documentaire’ wilde betitelen, omdat hij ze ‘dieper en persoonlijker’ achtte, maar die ook vaak worden aangeduid als experimenteel of avantgardistisch. Bekendste werk, tot stand gekomen in New York: Forradolom után/After the Revolution (tevens productie, scenario en camera; 1990), over een auteur die een politiek boek schrijft vanuit het standpunt van zijn kat. IFFR vertoonde in 1989 zijn verfilming van Georg Büchners Lenz (tevens scenario en titelrol; 1986). Voorts maakte hij onder meer A pronuma bolyok története (tevens acteur, scenario en camera; 1983), het zeer autobiografische Naplók, No 1-8/Diaries No. 1-8 (tevens productie, scenario, montage en camera; 1984), Sade márki élete (tevens acteur, scenario en camera; 1993), het zes uur beslaande Bevezetés a filmkészítés rejtelmeibe/The Baby’s Breakfast (1996), Napló-részletek (2003) en Dear Daughter (tevens productie, scenario en camera; 2005), waarin hij observeert hoe zijn dochter opgroeit. Werkte aanvankelijk voor de experimentele Balázs Béla Studio.

Tot zijn korte films behoren Bisztro/Suburb (1972), Hajnal/Dawn (tevens camera en montage; 1980), Madarak/Birds (tevens productie, scenario, camera en montage; 1981), Gravitáció/Gravitation (tevens camera, montage en scenario; 1981), A lélek súlya/The Weight of the Soul (1998). Behalve in zijn eigen films ook te zien in bij voorbeeld Nitrato d’argento (Marco Ferreri, 1996), A mohácsi vész (Miklós Jancsó, 2004), Ede megevé ebédem(Jancsó en István Márton, 2006) en Zero (Gyula Nemes, 2015).

Plaats een reactie

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.