92, Rome, 10 augustus, natuurlijke dood
In Libanon geboren Italiaans actrice en zangeres, artiestennaam van Antonietta De Pascale. Dochter van een Italiaanse vader en een Grieks-Libanese moeder, kwam begin jaren 40 naar Italië. Ster van Italiaanse en Franse films als Adorables créature (Christian-Jaque, 1952), Casta Diva (top-billed; Carmine Gallone, 1954) en Gli innamorati/Wild Love (top-billed; Mauro Bolognini, 1955). Officieel debuut, na het winnen van een talentenjacht, in de vrouwelijke hoofdrol van Signorinella/Litttle Lady (Mario Mattoli, 1949). Ook in bij voorbeeld È più facile che un cammello…/Twelve Hours to Live (Luigi Zampa, 1950), Canzoni per le strade/Songs in the Streets (Mario Landi, 1950), L’ultima sentenza/Son dernier verdict (Mario Bonnard, 1951), Il cappotto/De jas (Alberto Lattuada, 1952), Tre storie proibite/Three Forbidden Stories (Augusto Genina, 1952), Il romanzo della mia vita (Lionello De Felice, 1952), È arrivato l’accordatore/The Piano Tuner Has Arrived (tegenover Alberto Sordi; Duilio Coletti, 1952), Perdonami!/Vergeef me(Mario Costa, 1953), La cieca di Sorrento/De ontvoerde bruid (top-billed; Giacomo Gentilomo, 1953), La figlia del reggimento/Die Tochter der Kompanie (top-billed; Goffredo Alessandrini, 1953), Canzoni, canzoni, canzoni (tegenover Sordi; Domenico Paolella, 1953), Gli uomini, che mascalzoni!/What Scoundrels Men Are! (Glauco Pellegrini, 1953), Amori di mezzo secolo/Mid-Century Loves (segment Roberto Rossellini, 1954),
Cannes-winnaar Cronache di poveri amanti (Carlo Lizzani, 1954), Pietà per chi cade/Medelijden voor de zondares (Costa, 1954), Papà Pacifico (top-billed; Guido Brignone, 1954), Avanzi di galera/Galeiboeven (Vitttorio Cottafavi, 1954), Le rouge et le noir (Claude Autant-Lara, 1954), Le signorine dello 04 (Gianni Franciolini, 1955), Non c’è amore più grande/Het kind van een ander (Giorgio Bianchii, 1955), Andrea Chénier (top-billed; Clemente Fracassi, 1955), Altair (top-billed; Leonardo De Mitri, 1956), I giorni più belli (Mattoli, 1956), Padri e figli… (Mario Monicelli, 1957), Méfiez-vous, fillettes!/Young Girls Beware (top-billed; Yves Allégret, 1957), La cenicienta y Ernesto (top-billed; Pedro L. Ramírez, 1957), Giovani mariti (Bolognini, 1958), Il cielo brucia/The Sky Burns (Giuseppe Masini, 1958), Une vie (Alexandre Astruc, 1958), Délit de fuite/Hit and Run (top-billed; Bernard Borderie, 1959), J’irai cracher sur vos tombes/I Spit on Your Grave (naar Boris Vian; Michel Gast, 1959), À double tour/Leda (Claude Chabrol, 1959), La notte brava/Bad Girls Don’t Cry (Bolognini, 1959), I delfini/Silver Spoon Set (Francesco Maselli, 1960),
Via Margutta (top-billed; Mario Camerini, 1960), Appuntamento a Ischia (Mattoli, 1960), I mongoli/De Mongolen (André De Toth, Leopoldo Savona en Riccardo Freda, 1961), Il disordine/Disorder (Franco Brusati, 1962), Arrivano I titani/De Titanen (Duccio Tessari, 1962), Gli imbroglioni/The Swindlers (Lucio Fulci, 1963), Hong Kong un addio (top-billed; Gian Luigi Polidoro, 1963), Delitto allo specchio/Sexy Party (top-billed; Jean Josipovici en Ambrogio Molteni, 1964), Se permettete parliamo di donne/Let’s Talk About Women (Ettore Scola, 1964), Le repas des fauves (Christian-Jaque, 1964), I cento cavalieri/100 Horsemen (Cottafavi, 1964), Surcouf, l’eroe dei sette mari/The Sea Pirate/De piraat van de zeven zeeën (Sergio Bergonzelli, 1966) en het vervolg Il grande colpo di Surcouf/The Big Hit of Surcouf (Bergonzelli, 1966), Bel Ami 2000 oder Wie verführt man einen Playboy? (Michael Pfleghar, 1966), Hermann der Cherusker- Die Schlacht im Teutoburger Wald/Il massacro della foresta nera/De slag om het Zwarte Woud (Ferdinando Baldi, 1967), Ragan (José Briz Méndez en Luciano Sacripanti, 1968), Columna/La colonna di Traiano (Mircea Dragan, 1968), Vincent, François, Paul…et les autres (als de vrouw van Serge Reggiani; Claude Sautet, 1974), La legge violenta della squadra anticrimine/Cross Shot (Stelvio Massi, 1976), Una spina nel cuore/A Thorn in the Heart (Lattuada, 1986), Nefertiti, figlia del sole (Guy Gilles, 1995) en La bella società (Gian Paolo Cugno, 2010). Vanaf 1974 ook zangeres, vooral in Frankrijk. Weduwe van acteur Franco Interlenghi (haar meest frequente tegenspeler), moeder van actrice Antonellina Interlenghi.