84, Lissabon, 5 maart, longontsteking
Portugees regisseur, (scenario)schrijver, producent en hoogleraar, van adellijke afkomst, voluit António-Pedro Saraiva de Barros e Vasconcelos. Broer van producent José Luís Vasconcelos. Regisseerde en schreef de in Venetië en Rotterdam vertoonde, semi-autobiografische film Oxalá (1980) over een Portugese intellectueel en schrijver in Parijse ballingschap. Sleutelfiguur in de ‘nieuwe’ Portugese cinema. Eerste lange speelfilm was Perdido por cem/One Hundred Times Lost (1973). Tot zijn overige films als regisseur en scenarist behoren Adeus, Até ao meu regresso (1974), de commercieel zeer succesvolle thriller O lugar do morto (1984), Jaime (1999) en Os imortais (2003). Later maakte Vasconcelos meer mainstreamfilms, die hij niet zelf schreef, zoals Call Girl (2007), A bela e o paparazzo (2010), Os gatos não têm vertigens/Cats Don’t Have Vertigo (2014), Amor impossível (2015) en Parque Mayer (2018). Laatste film, ook als scenarist: Km 224 (tevens tv-serie; 2022). Maakte ook enkele documentaires en was een van de makers van de collectieve kroniek van de Anjerrevolutie As armas e o povo/The Guns and the People (1975). Coscenarist van Matar saudades/Moordend heimwee (Fernando Lopes, 1991). Speelde kleine rolletjes in zijn eigen films. Stichtte de productiemaatschappijen V. O. Filmes en Opus Filmes, produceerde onder meer Francisca (Manoel de Oliveira, 1981) en Conversa acabada/The Other One (João Botelho, 1982). Betrokken bij de oprichting van het Centro Português de Cinema. Doceerde aan de Filmschook van het Nationaal Conservatorium en de Moderne Universiteit van Lissabon. Ook literair en filmcriticus, presentator van het televisieprogramma Cineclube. Vader van casting director Patrícia Vasconcelos.