97, Santa Monica, 4 februari, natuurlijke dood
Amerikaans (scenario)schrijver. Twee Oscarnominaties, voor het originele scenario van Love with the Proper Stranger (Robert Mulligan, 1963) en de scenariobewerking van Philip Roths novelle Goodbye, Columbus voor de gelijknamige film (Larry Peerce, 1969). Emmy-nominatie voor het scenario van de tv-fim And the Band Played On (naar het boek van Randy Shilts; Roger Spottiswoode, 1993) over de aidsepidemie. Schulman was als acteur van het begin af aan betrokken bij de Actors Studio. Zijn eerste geproduceerde scenario was Wild Is the Wind (met Anna Magnani en Anthony Quinn; George Cukor, 1957), een Amerikaanse remake van Furia (Goffredo Alessandrini, 1947) vrij naar Giovanni Verga’s korte verhaal La lupa (1874). Schulman schreef ook het scenario van A Hole in the Head (naar zijn eigen toneelstuk; Frank Capra, 1959), de remake van de western Cimarron (naar een roman van Edna Ferber; Anthony Mann, 1960), The Night They Raided Minsky’s (samen met Norman Lear en Sidney Michaels; William Friedkin, 1968), To Find a Man (Buzz Kulik, 1972), de sequel Funny Lady (samen met Jay Presson Allen; Herbert Ross, 1975), samen met Cy Howard de komedie Won Ton Ton, the Dog Who Saved Hollywood (tevens productie; Michael Winner, 1976), de filmversie van de hitmusical A Chorus Line (Richard Atttenborough, 1985) en Tucker: The Man and His Dream (samen met David Seidler, tevens songwriter; Francis Ford Coppola, 1988). Het lukte Schulman om contractuele redenen niet zijn naam van de credits te halen van de tennisflop Players (Anthony Harvey, 1979), ook al had producent Robert Evans het buiten hem om geheel had laten herschrijven. Schulman schreef ook voor het theater, bij voorbeeld het libretto van de Broadwaymusical Jennie (1963), gebaseerd op het leven van actrice Laurette Taylor. Publiceerde een biografie van zijn goeroe Sathya Sai Baba (1971).