56, Amsterdam?, 21 juli, kanker
Nederlands editor en regisseur. Dochter van filmmaker Kees Hin. Vestigde haar reputatie als editor door de montage van de ruim vier uur durende documentaire Amsterdam, Global Village (Johan van der Keuken, 1996). Regisseerde de korte films Door de muur (tevens productie en scenario; 1990), Het kistje (samen met Carina Ellemers, 1997) en Steigerpijp (samen met Martin van der Veen, 2009). Editor van de lange speelfilms Het schaduwrijk (tevens coscenarist en regie-assistent; Kees Hin, 1993) en Woyzeck – een man wordt moordenaar (K. Hin, 2005). Assisteerde de editors Danniel Danniel en Ton de Graaff bij respectievelijk Krokodillen in Amsterdam (Annette Apon, 1990) en De onfatsoenlijke vrouw (Ben Verbong, 1991). Montage van de lange documentaires Ghatak (segment Kees Hin, 1990), Theresienstadt – film of waarheid (K. Hin en Sandra van Beek, 1995), Leven met je ogen (Ramón Gieling, 1997), Klein voor altijd (Barbara den Uyl, 1999), De laatste dagen van het atelier Frans van de Staak (K. Hin, 2002), I soeni, de droom (Carin Goeijers, 2003), Cinéma invisible – Het boek (K. Hin, 2005), God Is My DJ (Goeijers, 2006), De Schattenberg (Monique Verhoeckx, 2007), Shout (Ester Gould en Sabine Lubbe Bakker, 2010), Onverklaarbaar (samen met Sander Vos; Patrick Bisschops, 2010), De beslissing van Wim Maljaars (K. Hin en Van Beek, 2011), Grenzen (Jacqueline van Vugt, 2013), Flat Earth (Verhoeckx, 2014), Home (Gieling, 2014), In Groove We Trust (Robin van Erven Dorens, 2014), Levenslang (Goeijers, 2014), Erbarme dich – Matthäus Passion Stories (Gieling, 2015), Dick Verdult: Het is waar maar niet hier (Luuk Bouwman, 2017), Lady of the Harbour (Sean Wang, 2017), Kabul, City in the Wind (Aboozar Amini, 2018), De fietser (K. Hin, 2018), Smog Town (Meng Han, 2019) en Allen tegen allen (Bouwman, 2019). Monteerde korte speelfilms als Kiss Napoleon Goodbye (Lydia Lunch en Babeth M. van Loo, 1990), Dachkammer (Elsbeth Dijkstra, 1994), Sea Values (Lucia King, 1995), Moving Pictures One (Ellemers, 1996), Moving Pictures Two (Ellemers, 1997), Moving Pictures Three – Diabolo (Ellemers, 1999), Frans! Monument voor een filmmaker (K. Hin, 2002), Dancing across the Water – Meissie meissie (K. Hin, 2002), Zeewind (Bernard Lier, 2005) en Nevel (Lier, 2006), naast korte documentaires als Rietveld (Marijke Bresser, 1990), Our Inflammable Film Heritage (Mark-Paul Meijer, 1994), To Sang fotostudio (Van der Keuken, 1997), Narcis, het loon van de schoonheid (K. Hin, 1998), Staatsinrichting 3/13 UIP R.T. (Dijkstra, 1999), Niet bij brood alleen (Leen van den Berg, 1999), de compilatie Temps/Travail (Van der Keuken, 2000), De nieuwerwetse wereld (Goeijers, 2000), 5X mijn kamer (Tamara Miranda, 2001), Silencio (Paulien Dresscher, 2001), Verdronken land (Goeijers, 2001), Cine ambulante – Licht in tijden van duisternis (Gieling, 2002), Onvoldoende voldoende (Ellemers, 2002), Reisverhalen – De Goudlijn (Hans Hylkema, 2002), Lagonda (Van Erven Dorens, 2003), De man in het niets (Rens Oomens, 2004), Dal der zuchten (Goeijers, 2004), Oude vogel (Hanneke Stark, 2005), Brieven uit Oostende (Stark, 2007), Vergezicht in een eikenhouten lijstje (Oomens, 2007), Ondertussen in Nederland – De match (K. Hin, 2008), Maestro Tabachnik (Goeijers, 2008), Diamond Dust (Aida Grovestins, 2009), Dans voor het leven (Marijke Jongbloed, 2010), Toen was ik al beroemd (Goeijers, 2010), Hoger dan de Kuip (Ingeborg Jansen, 2011), C.K. (Barbara Visser, 2012), Donker Oss (Bouwman, 2012), Moving Stills – Kadir van Lohuizen (Tinus Kramer, 2013), De Bond tegen Vloeken (Bouwman, 2015), Het zelfonderzoek Folkert de Jong (Goeijers, 2017), But Now Is Perfect (Goeijers, 2018) en Vieren wat kapot is (Denise Janzée, 2020). Partner van filmmaker Robin van Erven Dorens.