Bernard Aubouy

84?, Aigues-Mortes (Gard), 18 februari, doodsoorzaak onbekend

Frans geluidsman en regisseur. Won een César in de categorie beste korte documentaire als regisseur van Chanson pour un marin (tevens camera en geluid; 1989). Eerder genomineerd in de geluidscategorie voor Le vieux fusil (Robert Enrico, 1975) en Diabolo menthe (Diane Kurys, 1977). Geluidsman van films als Le Père Noël a les yeux bleus (Jean Eustache, 1966), La bande à Bannot/De anarchisten (Philippe Fourastié, 1968), Sept jours ailleurs/Zeven dagen liefde (Marin Karmitz, 1968), Paulina s’en va (André Téchiné, 1969), Un condé/Inspecteur Favenin, ’n genadeloze smeris (Yves Boisset, 1970), Out 1, noli me tangere (Jacques Rivette, 1971), Le grand blond avec une chaussure noire (Yves Robert, 1972), Pourquoi Israël (Claude Lanzmann, 1972), R.A.S. (Boisset, 1973), Le secret (Enrico, 1974), Pas de problème (Georges Lautner, 1974), La moutarde me monte au nez (Claude Zidi, 1974), Mes petites amoureuses (Eustache, 1974), La course à l’échalote (Zidi, 1975), Le jouet (Francis Veber, 1976), Un éléphant ça trompe énormément/Al is de leugen nog zo snel… (Robert, 1976), L’animal (Zidi, 1977), La zizanie/Onkruid vergaat niet (Zidi, 1977), Un taxi mauve (Boisset, 1977), Cocktail Molotov (Kurys, 1979), Les compères (Veber, 1983), P’tit con (Gérard Lauzier, 1983), Police (Maurice Pialat, 1985), Shoah (Lanzmann, 1985), Le Grand Chemin (Jean-Loup Hubert, 1987), Corps perdus (Eduardo de Gregorio, 1990), Isabelle Eberhardt (Ian Pringle, 1991), La sentinelle (Arnaud Desplechin, 1991), Tsahal (Lanzmann, 1994), Assassin(s) (Matthieu Kassovitz, 1996) en Le Rapport Karski (Lanzmann, 2010). Regisseerde zes korte films (1988-94). Docent aan de Parijse filmschool Femis.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.