Bertrand Blier

85, Parijs, 20 januari, doodsoorzaak onbekend

Frans regisseur en scenarioschrijver. Zoon van acteur Bernard Blier. Auteur van een reeks anarchistische en provocerende, in ieder geval spraakmakende zwarte komedies in de jaren 70-90, vaak over verziekte man-vrouw-verhoudingen. Zijn Préparez vos mouchoirs/Hou je zakdoek bij de hand (1978) won een Oscar als beste niet-Engelstalige film. In zekere zin was het een vervolg op de overrompelende road movie Les valseuses/Going Places (eveneens met Gérard Depardieu en Patrick Dewaere in de hoofdrollen, naar zijn eigen roman; 1974). Tussen beide films in maakte Blier een andere film over twee mannen die er samen tussenuit knijpen, Calmos/Vrouwen, praat mij er niet van (1976); de feministische dystopie verdeelde de meningen sterk. Blier bleef lang op hoog niveau productief: zowel Tenue de soirée (1986) als Trop belle pour toi (1989) werd bekroond in Cannes: de eerste wegens acteur Michel Blanc, de tweede met de Grote Juryprijs. Bliers eerste lange film was de documentaire Hitler, connais pas (1963), waarin na de oorlog opgegroeide jongeren in de camera praten over hun leven, maatschappij en politiek; het concept kreeg in Nederland navolging met Mensen van morgen (Kees Brusse, 1964). Blier maakte na drie assistentschappen bij Georges Lautner zijn speelfilmdebuut met de relatief conventionele thriller Si j’étais un espion (vader Bernard top-billed; 1967).

Tot zijn overige films als regisseur-scenarist behoren Buffet froid (1979), Beau-père (naar zijn eigen roman; 1981), La femme de mon pote (met Isabelle Huppert; 1983), Notre histoire (met Alain Delon; 1984), Merci la vie (1991), Un, deux, trois, soleil (1993), Mon homme (1996), Les acteurs (2000), Les côtelettes (naar zijn eigen toneelstuk; 2003), Combien tu m’aimes? (2005), Le bruit des glaçons (2010) en Convoi exceptionnel (2019).

Blier schreef (mee aan) het scenario van Laisse aller… c’est une valse (Lautner, 1971), Debout les crabes, la mer monte! (Jean-Jacques Grand-Jouan, 1983), Grosse fatigue (Blanc, 1994) en Pédale dure (Gabriel Aghion, 2004). Het scenario van Les valseuses werd bewerkt voor een Amerikaanse remake, The Jesus Rolls (John Turturro, 2019). Blier acteerde in Ma vie est un enfer (als priester; Josiane Balasko, 1991) en Le bal des actrices (als zichzelf; Maïwenn, 2009). Hoofdpersoon van de korte tv-documentaire Bertrand Blier, l’homme tout contre… (Juliette Cazanave, 2008). Getrouwd met actrice Farida Rahouadj, voormalig levenspartner van actrice Anouk Grinberg.

Plaats een reactie

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.