79, Amsterdam, 1 december, gevolgen van asbestkanker
Nederlands filmproducent, televisiemaker, (scenario)schrijver en acteur, voluit Bernard Gerrit Bos. Winnaar van drie Gouden Kalveren: de Cultuurprijs (2014) en twee keer als producent van de beste lange speelfilm, Abeltje (tevens scenario; Ben Sombogaart, 1998) en Minoes (tevens scenario; Vincent Bal, 2001). Beide familiefilms waren gebaseerd op oorspronkelijk werk van Annie M.G. Schmidt, evenals de musical Ja zuster, nee zuster (Pieter Kramer, 2002), Pluk van de Petteflet (Sombogaart en Pieter van Rijn, 2011) en Wiplala (Tim Oliehoek, 2014). Andere nominaties voor beste lange speelfilm ontvingen Bos en zijn productiehuis BosBros voor Het paard van Sinterklaas (Mischa Kamp, 2005) en Kapsalon Romy (Kamp, 2019). Kinderboekenschrijver Bos bouwde zijn reputatie op als maker van producties voor kinderen die vooral niet braaf mochten zijn, aanvankelijk bij de radio (Ko de Boswachtershow, ook in de titelrol) en als inspirerend en legendarisch chef van de VPRO Jeugdtelevisie. Hij schreef op basis van zijn eigen boek het scenario voor de baanbrekende, ondanks veel weerstand van subsidiënten en ander commissies tot stand gekomen speelfilm Mijn vader woont in Rio (samen met de regisseur; Sombogaart, 1989). De film won de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek en de hoofdprijs van de kinderjury in Berlijn. Daarna debuteerde Bos als filmproducent met het al even voortreffelijke Het zakmes (Sombogaart, 1992), dat de regisseur een Gouden Kalf bezorgde.
Overige lange films als producent: Vinaya (coproductie; Josse De Pauw en Peter van Kraaij, 1992), De jongen die niet meer praatte (Sombogaart, 1996), Mijn Franse tante Gazeuse (tevens scenario samen met dochter Tamara Bos; Sombogaart en Joram Lürsen, 1997), het Duitse Mein Bruder ist ein Hund (coproductie; Peter Timm, 2004), De Griezelbus (tevens scenario samen met de regisseur, naar roman van Paul van Loon; Pieter Kuijpers, 2005), de sequel Waar is het paard van Sinterklaas? (Kamp, 2007), het Belgische Ben X (coproductie; Nic Balthazar, 2007) en Los (coproductie; Jan Verheyen, 2008), Hoe overleef ik mezelf? (naar Francine Oomen; Nicole van Kilsdonk, 2008), Morrison krijgt een zusje (Barbara Bredero, 2008), De Indiaan (Ineke Houtman, 2009), Kikkerdril (coproducent; Simone van Dusseldorp, 2011), Dolfje Weerwolfje (naar Van Loon; Lürsen, 2011), het Belgische Allez, Eddy! (corproductie; Gert Embrechts, 2012),
Brammetje Baas (Anna van der Heide, 2012), Nono Het Zigzag Kind (samen met Els Vandevorst; Bal, 2012), Chez Nous (Oliehoek, 2013), Kankerlijers (Lodewijk Crijns, 2014), Adios amigos (Albert Jan van Rees, 2016), Meester Kikker (naar Van Loon; Van der Heide, 2016), Marionette (coproducent; Elbert van Strien, 2020), het Duitse Lucy ist jetzt Gangster (coproducent; Till Endemann, 2022) en Rocco & Sjuul (Van der Heide, 2023). Tot de korte films van BosBros behoren Idomeneo (naar de opera van Mozart; Houtman, 1993), Pepette (Sombogaart, 1995), De thuiskomst van Odysseus (Jan Keja, 1996), Dat zit wel snor (Tamara Miranda, 2004), het voor een Gouden Kalf genomineerde Zucht (Margien Rogaar, 2007), Een trui voor kip Saar (tevens scenario en coproductie; Diederik van Rooijen, 2007), Over vis & revolutie (Rogaar, 2008), Zwemparadijs (Crijns, 2009), de dansfilm Point Taken – Zwemmen of verzuipen (Michiel Vaanhold, 2014), het Belgische Kip (Abel Bos, 2016), Buut vrij (Feike Santbergen, 2016), Ik kan vliegen (Ruwan Heggelman, 2017) en Vis (Abel Bos, 2018).
Voor televisie onder meer productie van de series Kinderen van Waterland (tevens scenario; Sombogaart, 1990), Dag juf, tot morgen (Sombogaart, 1994), Mus (naar de columns van Selma Vrooland; Sombogaart, 1994), Otje (naar Schmidt; Van Dusseldorp en Lürsen, 1998), Knofje (tevens scenario naar eigen boeken; Rita Horst, 2002-03), Ibbeltje (naar Schmidt; Sombogaart, 2004), Waltz (Norbert ter Hall, 2006), de grootscheepse biografie Annie MG (Dana Nechushtan, 2010), Zusjes (Nechushtan en Van der Heide, 2013), Vrolijke Kerst (Van der Heide, 2014), Voetbalmeisjes (Alieke van Saarloos en Sia Hermanides, 2016), Papadag (Hermanides en Van Saarloos, 2017), de animatieserie voor peuters Knofje de animatieserie (naar eigen boeken; Anneke de Graaf, 2018) en Papadag 2 (Beer ten Kate en Janice Pierre, 2020), alsmede het single play Altijd yours, voor never (Paula van der Oest, 1996).
Bos won de televisieprijs op Cinekid in de categorie non-fictie voor de educatieve serie Groot Licht (met Yvon Jaspers; 2000). Samen met Tamara Bos schreef hij het scenario voor het tv-drama Cowboy uit Iran (Ilse Somers, 1999), de telefilm Eerlijk gestolen (Hesdy Lonwijk, 2022) en de nog uit te brengen Engelstalige animatieserie Huggleboo (Bruno Felix en Femke Wolting, 2024). In juli 2024 wordt de eerste van een reeks animatieverfilmingen van Jet Boekes stripserie over de rode kater Dikkie Dik in de bioscoop verwacht: Dikkie Dik en de verdwenen knuffel (Joost van den Bosch en Erik Verkerk, 2024). De film werd gecoproduceerd door Petra Goedings voor Phanta Film, waar Bos sinds 2019 intensief mee samenwerkt. Hij sprak zelf nog de stem van de verteller in. Ook de verfilming van Jochem Myjers De Gorgels (Van der Heide, 2024) zou nog op stapel staan.