86, Oxford, 3 augustus, hersenbloeding
Oorspronkelijk Amerikaans componist en dirigent. Sinds begin van de jaren 60 in Engeland, verwierf de Britse nationaliteit. Bij filmliefhebbers vooral bekend door zijn orkestrale scores voor gerestaureerde zwijgende films, die vaak onder zijn leiding werden uitgevoerd, zoals het door Kevin Brownlow in 1980 herstelde Napoléon (Abel Gance, 1927) en Intolerance: Love’s Struggle Through the Ages (D.W. Griffith, 1916; muziek 1989). Schreef ook muziek voor de documentaireseries Hollywood: A Celebration of the American Silent Film (Brownlow en David Gill, 1980), Unknown Chaplin (Brownlow en Gill, 1983), Buster Keaton: A Hard Act to Follow (Brownlow en Gill, 1987), Harold Lloyd: The Third Genius (1989) en Cinema Europe: The Othher Hollywood (1995). Schreef ook muziek voor nieuwe speelfilms als The French Lieutrenant’s Woman (Karel Reisz, 1981) en Scandal (Michael Caton-Jones, 1989. Schreef ook muziek voor bij voorbeeld The Bofors Gun (Jack Gold, 1968), Praise Marx and Pass the Ammunition (Maurice Hatton, 1970), Up Pompeii (Bob Kellett, 1971), I, Monster (Stephen Weeks, 1971), Up the Chastity Belt (Kellett, 1972), The National Health (Gold, 1973), Man Friday (Gold, 1975), The Naked Civil Servant (Gold, 1975), The Sailor’s Return (Gold, 1978), Birth of the Beatles (Richard Marquand, 1979), Champions (John Irvin, 1984), King David (Bruce Beresford,, 1985), The Girl in a Swing (Gordon Hessler, 1988), The Rainbow (Ken Russell, 1989), Frankenstein Unbound (Roger Corman, 1990), Le radeau de la Méduse (Iradj Azimi, 1990), The Trial (David Hugh Jones, 1993), Widows’ Peak (Irvin, 1994) en de animatiefilm Ethel & Ernest (Roger Mainwood, 2016).
Schreef muziek voor documentaires als The Other World of Winston Churchill (Louis Clyde Stourmen, 1964), de series The World at War (1973-76), Thatcher: The Downing Street Years (1993) en Cold War (Tessa Coombs, 1998), alsmede George Stevens: A Filmmaker’s Journey (George Stevens Jr., 1984), Echoes That Remain (Arnold Schwartzman, 1991), Anne Frank Remembered (Jon Blair, 1995), Garbo (Brownlow en Christopher Bird. 2005), I’m King Kong!: The Exploits of Merian C. Cooper (Bird en Brownlow,, 2005) en het korte Three Hours That Shook the World: Observations on Intolerance (Brownlow, 2013).
Tot de talloze fictieproducties voor televisie die Davis van muziek voorzag behoren de series War & Peace (John Davies, 1972-73), Our Mutual Friend (Peter Hammonmd, 1976), Marie Curie (John Glenister, 1977), Wuthering Heights (Hammond, 1978), Oppenheimer (Barry Davis, 1980), Winston Churchill: The Wilderness Years (Ferdinand Fairfax, 1981), The Far Pavilions (ook bioscoopversie; Peter Duffell 1984), Pride and Prejudice (Simon Langton, 1995) en Cranford (2007-10) en films als The Snow Goose (Patrick Garland, 1971), Macbeth (Gold, 1983), The Tale of Beatrix Potter (Bill Hays, 1983), Sakharov (Gold, 1984), Vicious Circle (Kenneth Ives, 1985), Spymaker/The Secret Life of Ian Fleming (Fairfax, 1990), A Sense of History (kort; Mike Leigh, 1992) en Voyage (John Mackenzie, 1993). Onder veel meer scores voor stille films als The Four Horsemen of the Apocalypse (Rex Ingram, 1921), Safety Last! (met Lloyd; Fred C. Newmeyer, 1923), Greed (Erich von Stroheim, 1924), Ben Hur A Tale of the Christ (Fred Niblo, 1925), The General (Keaton, 1926), The Crowd (King Vidor, 1928), The Wind (Victor Sjöström, 1928) en A Woman of Affairs (met Garbo; Clarence Brown, 1928). Getrouwd met actrice Jean Boht, vader van regisseur Hannah Davis.