Marnix Kappers

73, Amsterdam, 10 oktober, zelfdoding na lange ziekte

Nederlands cabaretier en acteur. Won de persoonlijkheidsprijs van Cameretten 1967. Prins Roelof in Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? (1972-76). Kabaret Ivo de Wijs (1978-80). Meerdere personages en verteller in tv-comedy De Familie Knots (1980-84). Presentator op tv van Knoop in je zakdoek (1991-2001).

Lees meer

Adrian Brine

80, Amsterdam, 11 mei, hartfalen

Engels acteur en regisseur. Kwam na een opleiding in Oxford en ruime ervaring als theater- en televisieregisseur in 1965 naar België en Nederland, waar hij onder meer stukken regisseerde voor het Brusselse Théâtre de Poche en Théâtre National de Belqique en toneelgroep Globe in Eindhoven. Speelde ook in talloze Nederlandse en internationale filmproducties, te beginnen met de korte film Festival of Love (Wim Verstappen, 1966). Daarna in de thriller Obsessions/Bezeten – Het gat in de muur (Pim de la Parra, 1969), Rubia’s Jungle (De la Parra, 1970), Lifespan (Alexander Whitelaw, 1975), Max Havelaar (Fons Rademakers, 1976), Barocco (André Téchiné, 1976), Het debuut (Nouchka van Brakel, 1977), Une page d’amour (Maurice Rabinowicz, 1978), als aborteur in De mantel der liefde (Adriaan Ditvoorst, 1978), Mysteries (Paul de Lussanet, 1978), Les sœurs Brontë (Téchiné, 1979), Twee vrouwen/Twice a Woman (George Sluizer, 1979),


La mémoire courte (Eduardo de Gregorio, 1979), Een vrouw tussen hond en wolf (André Delvaux, 1979), Gossamer (top-billed; Anton Kothuis, 1980), Een vlucht regenwulpen (Ate de Jong, 1981), Het meisje met het rode haar (Ben Verbong, 1981), De schorpioen (Verbong, 1984), De Dream (Pieter Verhoeff, 1985), Pervola, sporen in de sneeuw (Orlow Seunke, 1985), Blonde Dolly (Gerrit van Elst, 1987), Zoeken naar Eileen (Rudolf van den Berg, 1987), de gespeelde documentaire Victim of the Brain (Piet Hoenderdos, 1988), De kassière (Verbong, 1989), Vincent & Theo (Robert Altman, 1990), Luba (Alejandro Agresti, 1990), Everybody Wants to Help Ernest (Agresti, 1991), Modern Crimes (Agresti, 1992), De drie beste dingen in het leven (Ger Poppelaars, 1992), Hoffman’s honger (Leon de Winter, 1993), Between the Devil and the Deep Blue Sea (Marion Hänsel, 1995), The Commissioner (Sluizer, 1998), Het 14e kippetje (Hany Abu-Assad, 1998), Madelief: Krassen in het tafelblad (Ineke Houtman, 1998),
Farewell Pavel (top-billed; Rosemarie Blank, 1999), An Amsterdam Tale (Dorna van Rouveroy, 1999), het tv-drama De zeven deugden: Wodan (Norbert ter Hall, 1999), de telefilm De ordening (Pieter Kuijpers, 2003), de Italiaanse korte film Lukas (top-billed; Alessandro Nico Savino, 2005), Oorlogsrust (Doesjka van Hoogdalem, 2006), Dennis P. (Kuijpers, 2007) en de korte films X-Ray Eyes (trailer voor IDFA; Mike van Diem, 2005), The Old Windmill Shop (top-billed; Pieter-Rim de Kroon, 2006), La tristesse riche (Erwin Olaf, 2010) en de eindexamenfilm The Space between Us (Marc S. Nollkaemper, 2015). Vertaalde twee originele scenario’s van Wim T. Schippers in het Engels, Cross Now (Andrew Wilson, 1977) en Ramp Ahead (Schippers, 1980). Levenspartner van casting director Hans Kemna.

Johnny Murphy

72, Dublin, 23 februari, longfalen na korte ziekte

Iers acteur, soms vermeld als John Murphy. In eigen land bekend theateracteur, die internationale faam verwierf door zijn rol van de trompettist Joey ‘The Lips’ Fagan in de door Roddy Doyle geschreven muzikale komedie over een Ierse soulband The Commitments (Alan Parker, 1991). Voor de rol van de oudere muzikant die alle zangeressen het bed in weet te praten had Parker aanvankelijk Van Morrison of Rory Gallagher op het oog, maar het werd een acteur die geen noot kon spelen. Filmdebuut in On Paving Stone Mounded Thaddeus O’ Sullivan, 1978). Overwegend bijrollen in de IRA-thriller The Outsider (Tony Luraschi, 1979), Les années lumière/Lightyears Away (Alain Tanner, 1981), Pigs (Cathal Black, 1984), Da (Matt Clark, 1988), Fools of Fortune (Pat O’Connor, 1990), het met een Gouden Kalf voor beste Europese film onderscheiden Into the West (Mike Newell, 1992), War of the Buttons (John Roberts, 1994), An Awfully Big Adventure (Newell, 1995), I Went Down (Paddy Breathnach, 1997), Angela’s Ashes (Parker, 1999) en als Estragon in de versie van Waiting for Godot (Michael Lindsay-Hogg, 2001) voor het grote Beckett-project. Niet te verwarren met de gelijknamige Engelse componist.

André van den Heuvel

88, Amsterdam, 9 februari, doodsoorzaak onbekend

Nederlands acteur en regisseur, voluit Andreas Petrus Gerardus van den Heuvel. Bekend theater- en televisieacteur, met ook een groot aantal filmrollen. Won als toneelspeler de Arlecchino in 1965 (De gedachte) en tweemaal de Louis d’Or: in 1973, voor de rol van George in een reprise van Wie is er bang voor Virginia Woolf? (tegenover zijn echtgenote Kitty Janssen) en in 1992 voor Heldenplatz. Had een hit in de top-40 met het duet (met Leen Jongewaard) Op een mooie Pinksterdag uit de musical Heerlijk duurt het langst (van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink; 1967). Debuteerde in 1946 in de Passiespelen in zijn geboortedorp Tegelen, daarna als dienstplichtig militair naar Nederlands-Indië, waar hij ernstig gewond raakte. De periode zou zijn hele verdere leven beïnvloeden, vertelde hij in 2007 aan NRC Handelsblad. Eindexamen Toneelschool Amsterdam (1954) en een aanstelling bij de Nederlandse Comedie (1953-59).


Filmdebuut in Dorp aan de rivier (Fons Rademakers, 1958). Ook in Kermis in de regen (Kees Brusse, 1962), De overval (Paul Rotha, 1962), Als twee druppels water (Rademakers, 1963), Amsterdam Affair (Gerry O’Hara, 1968), Wat zien ik? (Paul Verhoeven, 1971), Daniël (Erik Terpstra, 1971), Mira (Rademakers, 1971), Louisa/Een woord van liefde (Paul Collet en Pierre Drouot, 1972), de korte film Kapsalon (Frans Rasker, 1973), Lifespan (Alexander Whitelaw, 1975), als Caravaggio in Rubens, schilder en diplomaat (Roland Verhavert, 1977), Dag dokter (tegenover Janssen; Ate de Jong, 1978), Mijn vriend of: Het verborgen leven van Jules Depraeter (Rademakers, 1979), Absurd (Zaev Nirnberg, 1979), de tv-film Voorbij, voorbij (Verhoeven, 1979), De bende van hiernaast (Karst van der Meulen, 1980), Ik ben Joep Meloen (Guus Verstraete jr., 1981), het korte De stenen vriendin (Jindra Markus, 1983), de stem van Bul Super in de animatiefilm Als je begrijpt wat ik bedoel (Harrie Geelen, Bjørn Frank Jensen en Bert Kroon, 1983), Kunst en Vliegwerk (Van der Meulen, 1989), de bekroonde korte voorlichtingsfilm over euthanasie Klaar met leven (Willem Ouwerkerk, 1989) en De rode zwaan (Martin Lagestee, 1999).
Heel veel televisie, in commercials (NMB, Jamin)
en in series als Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mjnheer? (als prins Guurt van Grasp; 1972-75), Waaldrecht (1973), Merijntje Gijzens jeugd (als de vader, tegenover Janssen; Kees van Iersel, 1974), Oorlogswinter (Aart Staartjes, 1975), Ieder zijn deel (tegenover Janssen; Nico Knapper, 1977-78), De weg (Willy van Hemert, 1983), als aartshertog Alva in Willem van Oranje (Walter van der Kamp, 1984), in de titelrol van Recht voor z’n Raab (1992-93), in de in Tegelen gesitueerde, op ware gebeurtenissen gebaseerde miniserie De partizanen (Theu Boermans, 1995), In naam der koningin (Bram van Erkel, 1996), Baantjer (1996-98), Oud geld (Willem van de Sande Bakhuyzen, 1998-99) en als minister De Geer in Wilhelmina (Olga Madsen, 2001), alsmede de tv-film Gebroken rood (Eric Oosthoek, 2004). Exposeerde in 2007 sculpturen, keramiek en aquarellen in het Haagse Pulchri. Sinds 2012 weduwnaar van Kitty Janssen.

Alan Rickman

69, Londen, 14 januari, alvleesklierkanker

Engels acteur en regisseur. Vooraanstaand theateracteur, opgeleid (1972-74) aan de Royal Academy of Dramatic Arts (RADA), na een korte loopbaan als grafisch vormgever, en verbonden aan de Royal Shakespeare Company. In films vooral bekend door zijn rollen in blockbusters, te beginnen met zijn debuut als Hans Gruber, het meesterbrein achter de gijzeling, in Die Hard (John McTiernan, 1988), dat op enkele rollen in tv-producties na zijn feitelijke filmdebuut vormde. Won een BAFTA voor beste bijrol, van de sheriff van Nottingham, in Robin Hood: Prince of Thieves (Kevin Reynolds, 1991). Speelde de ambivalente schooldirecteur Severus Snape in acht films uit de Harry Potter-cyclus (2001-11). Emmy voor de titelrol in de tv-film Rasputin: Dark Servant of Destiny (Uli Edel, 1996), maar werd bij de Oscars zelfs nooit een nominatie waardig gevonden.


Met zijn lijzige, hypnotiserende stem en bedachtzame charisma was de uit de Londense arbeidersklasse afkomstige Rickman vooral een favoriet van veel vrouwelijke bioscoopbezoekers. Tot zijn overige films behoren The January Man (tegenover Kevin Kline; Pat O’Connor, 1989), de Australische western Quigley Down Under (Simon Wincer, 1990), als de geest van een overleden cellist in Truly, Madly, Deeply (Anthony Minghella, 1990), als puissant rijke beursanalist in Close My Eyes (top-billed; Stephen Poliakoff, 1991), als sadistische ondervrager in Closet Land (Rhada Bharadwaj, 1991), in de mockumentary Bob Roberts (als campagneleider; Tim Robbins, 1992), top-billed in de titelrol van de biopic Mesmer (over de 18de eeuwse hypnose-expert; Roger Spottiswoode, 1994),
de verfilming van Beryl Bainbridges An Awfully Big Adventure (top-billed; Mike Newell, 1995), als kolonel Barton in de verfilming van Jane Austens Sense and Sensibility (tegenover Kate Winslet; Ang Lee, 1996), als de Ierse president De Valera in Michael Collins (Neil Jordan, 1996), Judas Kiss (top-billed; Sebastian Gutierrez, 1998), de thriller Dark Harbor (top-billed; Adam Coleman Howard, 1998), als Metatron, de stem van God, in Dogma (Kevin Smith, 1999), als acteur die de gezagvoerder van een ruimteschip speelt in Galaxy Quest (Dean Parisot, 1999), als kapper in Blow Dry (top-billed; Paddy Breathnach, 2001), in de korte tv-film naar Samuel Becketts Play (top-billed; Minghella, 2001), tegenover Emma Thompson in de iconische romcom Love Actually (Richard Curtis, 2003),
top-billed in Snow  Cake (Marc Evans, 2006), de verfilming van Patrick Süsskinds Perfume: The Story of a Murderer (Tom Tykwer, 2006), als Nobelprijswinnaar in Nobel Son (top-billed; Randall Miller, 2007), als de rechter in Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (Tim Burton, 2007), als een van de 40 acteurs in Portraits in Dramatic Time (David Michalek en Paul Warner, 2007), Gambit (Michael Hoffman, 2012), als president Ronald Reagan in The Butler (Lee Daniels, 2013), A Promise (Patrice Leconte, 2013), top-billed als clubeigenaar Hilly Kristal in CBGB (Miller, 2013) en als generaal in Eye in the Sky (Gavin Hood, 2015). Gaf onder meer stem aan de Blauwe Rups Absolem in Alice in Wonderland (Burton, 2010) en het nog uit te brengen Alice through the Looking Glass (James Bobin, 2016). Regisseerde twee speelfilms: The Winter Guest (tevens scenariobijdrage; 1997) en A Little Chaos (tevens co-scenarist; 2014), waarin hij zelf koning Lodewijk XIV speelde. Getrouwd met econoom en gemeenteraadslid voor Labour Rima Horton. Over zijn eigen politieke voorkeur zei Rickman dat hij was geboren met een lidmaatschapskaart van de Labourpartij op zak.