79, Amsterdam, 8 juni, longkanker
Nederlands journalist en biograaf. Auteur van het onvolprezen naslagwerk Hollands Hollywood: Alle Nederlandse speelfilms van de laatste zestig jaar (1995). Schreef vele biografische boeken, bij voorbeeld over bioscoopmagnaat Abraham Tuschinski (1996) en producent Joop van den Ende (2012). Tekende samen met de regisseur voor het scenario van de documentaire Abraham Tuschinki – Het grootste van het grootste (Ger Poppelaars, 2002).
85, Neuilly-sur-Seine (Hauts-de-Seine)?, 8 juni, natuurlijke dood
Frans fotograaf, regisseur, en producent, soms vermeld als Frank Gitty of Faroum Gorguloff. Regisseur van de eerste vervolgfilm Emmanuelle l’antivierge/Emmanuelle 2 (met Sylvia Kristel; 1975).
84, Kopenhagen, 7 juni, hartstilstand
Deens regisseur, scenarioschrijver, producent en distributeur. Eindexamen Den Danske Filmskole in 1969. Regisseerde in zijn speelfilmdebuut Kære Irene/Dear Irene (tevens scenario; 1969) vooral niet-professionele acteurs.
88, Parijs, 4 juni, na een lange ziekte
Franse zangeres en actrice, eigenlijk Nicole Croisilles. Vooral ster van theater en revue. Was te zien en horen als zichzelf in Les uns et les autres (tevens titelsong; Claude Lelouch, 1981) en als Thénardière in Les misérables (Lelouch, 1995).
88, Parijs, 4 juni, kanker
Frans (scenario)schrijver, journalist, regisseur en acteur. Vermaarde reporter (vooral in de VS), columnist en tv-presentator regisseerde en schreef zeven lange speelfilms, waarvan Sans mobile apparent/Without Apparent Motive (met Jean-Louis Trintignant; 1970) en twee vehikels voor Jean-Paul Belmondo, L’héritier/The Inheritor/Het imperium van een playboy (1973) en L’alpagueur/The Hunter Will Get You (1976), internationaal de grootste bekendheid verwierven.
85, Rome, 4 juni, doodsoorzaak onbekend
Italiaans kindacteur en wiskundeleraar, soms vermeld als Enzo Stajola. Speelde op 8-jarige leeftijd de hoofdrol tegenover de eveneens niet-professionele acteur Lamberto Maggiorani in Ladri di biciclette/Fietsendieven (Vittorio De Sica, 1948), vlaggenschip van het Italiaanse neorealisme. Speelde vervolgens nog enige filmrollen, bij voorbeeld in Le retour de Don Camillo (Julien Duvivier, 1953) en The Barefoot Contessa (Joseph L. Mankiewicz, 1954), maar werd uiteindelijk wiskundeleraar.