84, Madrid-Majadahonda, 2 december, lymfeklierkanker
Spaans steractrice, zangeres, danseres en tv-presentatrice, soms vermeld als Conchita Velasco. Internationaal meest bekend door haar hoofdrol in de verfilming van Camilo José Cela’s roman La colmena (Mario Camus, 1982), over de nasleep in Madrid van de Spaanse Burgeroorlog. Aanvankelijk vedette van de franquistische filmindustrie, vooral in operetteachtige films en komedies als Muchachas en vacaciones (José Maria Elorrieta, 1958), Las chicas de la Cruz Roja (Rafael J. Salvia, 1958) en Festival en Benidorm (top-billed; Salvia, 1961). Speciale Goya voor haar hele carrière (2012). Officieel debuut met een bijrol in La fiericilla domada/De getemde feeks (Antonio Román, 1956). Ook in bij voorbeeld El día de los enamorados (Fernando Palacios, 1959), Crimen para recién casados (Pedro L. Ramirez, 1960), El indulto (José Luis Sáenz de Heredia, 1960), La paz empieza nunca (León Klimovsky, 1960), Mi noche de bodas (top-billed; Tulio Demicheli, 1961), Julia y el celacanto (top-billed; Antonio Momplet, 1961), Martes y trece (top-billed; Pedro Lazaga, 1962), Trampa para Catalina (top-billed; Lazaga, 1963), La Verbena de la Paloma (top-billed; Sáenz de Heredia, 1963), La boda era a las doce (top-billed; Julio Salvador, 1964), Casi un caballero (José Maria Forqué, 1964),
Historias de la televisión (top-billed en vertolker van de hitsong Chica yé yé; Sáenz de Heredia, 1965), Las que tienen que servir (top-billed; Forqué, 1967), Pero… en qué país vivimos? (Sáenz de Heredia, 1967), Los que tocan el piano (Javier Aguirre, 1968), Una vez al año ser hippy no hace daño (Aguirre, 1969), Cuatro noches de boda (top-billed; Mariano Ozores, 1969), Juicio de faldas (top-billed; Sáenz de Heredia, 1969), Susana (top-billed; Ozores, 1969), Después de los nueve meses (top-billed; Ozores, 1970), En un lugar de La Manga (Ozores, 1970), La decente (top-billed; Sáenz de Heredia, 1971), Los gallos de la madrugada (top-billed; Sáenz de Heredia, 1971), La red de mi canción (top-billed; Ozores, 1971), Venta por pisos (top-billed; Ozores, 1972), No encontré rosas para mi madre/The Lonely Woman (Francisco Rovira Beleta, 1973), Tormento (Pedro Olea, 1974), Mi mujer es muy decente, dentro de lo que cabe (top-billed; Antonio Drove, 1975), El love feroz o Cuando los hijos juegan al amor (José Luis García Sánchez, 1975), Pim, pam, pum… fuego! (top-billed; Olea, 1975) en Yo soy Fulana de Tal (top-billed; Lazaga, 1975).
Na de dood van Franco koerste de Spaanse filmproductie drastisch in een meer ambitieuze richting, maar Velasco bleef zichtbaar in films als Las largas vacaciones del 36 (Jaime Camino, 1976), Libertad provisional (top-billed; Roberto Bodegas, 1976), Esposa y amante (top-billed; Angelino Fons, 1977), Jaque a la dama (top-billed; Francisco Rodríguez Fernández, 1978), het Italiaanse Ernesto (Salvatore Samperi, 1979), Cinco tenedores (top-billed; Fernando Fernán Gómez, 1980), La hora bruja (Jaime de Armiñan, 1985), Esquilache (Goya-nominatie beste vrouwelijke bijrol; Josefina Molina, 1989), Más allá del jardín (top-billed, Goya-nominatie; Olea, 1996), París Tombuctú (Luis García Berlanga, 1999), de mozaïekfilm Km. 0 (top-billed; Yolanda García Seraano en Juan Luis Iborra, 2000), Los pasos perdidos (Mariane Rodríguez, 2001), El oro de Moscú (Jesús Bonilla, 2003), Bienvenido a casa (David Trueba, 2006), Chuecatown/Boystown (Juan Flahn, 2007), Rabia (Sebastián Cordero, 2009) en Malasaña 32 (Alberto Pintó, 2020) Op televisie top-billed als de H. Theresa van Avila in de miniserie Teresa de Jesús (Molina, 1984) en ook in series als Las chicas de oro/The Golden Girls (2010), Gran Hotel (2011-13) en Las chicas del cable (2017-20). Presentatrice van vele tv-shows. Gescheiden van acteur Francisco Marsó, eerder lange relatie met regisseur José Luis Sáenz de Heredia. Moeder van Manuel Martínez Velasco, die haar regisseerde in de korte films Los niños del jardín (2003) en Mañana y siempre (2018).