71, Turijn, 4 februari, na een korte en agressieve ziekte
Italiaans filmmaker, producent en docent. Aanvankelijk fotograaf. Maakte een groot aantal documentaires over sociale en politieke onderwerpen, veelal ook als scenarioschrijver en editor. Richtte in 1989 het productiehuis I Cammelli op, met later de opleidingspoot ‘Scuola video di documentazione sociale’ (1989). Won de hoofdprijs van het festival van Istanbul, de Gouden Tulp, voor Manila paloma blanca (1992). Eerste korte documentaire: Perché droga (1976). Voorts onder meer Il potere dev’essere bianconero (kort; 1978), Ragazzi di stadio (1980, nieuwe versie 2018), Testadura (1983), Vite di ballatoio (1984), Andatta e ritorno (1985), een segment van Provvisorio quasi d’amore (1988), Crotone, Italia (1993), Parèven furmighi (1997), Sto lavorando? (1998), Protagonisti, i diritti del ‘900 (2000), de compilatiefilm over de demonstraties tegen de G8 in Genua Un altro mondo è possibile (bijdrage; 2001), Vecchie (speelfilm; 2002), Mitraglia e il verme (speelfilm; 2005), Conversazione a Porto (over een ontmoeting met regisseur Manoel de Oliveira; 2006), Morire di lavoro (2008), Je m’appelle Morando – alfabeto Mortandini (over filmcriticus Morando Morandini; 2010), Lisetta Carmi, un’ anima in cammino (2010), Sic Fiat Italia (2011), È viva la Torre di Pisa (2012) en Nome di battaglia Donna (2016). Maakte als kleinzoon van een rabbijn van Alessandria de documentaire Sinagoghe, ebrei del Piemonte (1999). Vanaf 1996 docent aan de nationale filmschool Centro Sperimentale in Rome en vanaf 2014 directeur van een regionale afdeling van de opleiding in L’Aquila.