89, Parijs, 1 december, natuurlijke dood
Frans editor. Won een César voor de montage van L’homme blessé (Patrice Chéreau, 1983). Monteerde sinds de korte film Le coup du berger/Herdersmat (1956) regelmatig voor regisseur Jacques Rivette: Paris nous appartient (1961), La religieuse/De non (1966), Out 1: Spectre (met 253 minuten de korte versie van het ruim twaalf uur beslaande Out 1: Noli me tangere; 1972). Ook chef-monteur van bij voorbeeld het korte Le bel indifférent (Jacques Demy, 1958) en La rivière du hibou/An Occurrence at Owl Creek Bridge (Robert Enrico, 1961), van La proie pour l’ombre (Alexandre Astruc, 1961), Un nommé La Rocca (Jean Becker, 1961), Les abysses (Nico Papatakis, 1963), La belle vie (Enrico, 1963), Une balle au coeur (Jean-Daniel Pollet, 1966), More (Barbet Schroeder, 1969), La vallée (Schroeder, 1972), La maman et la putain (Jean Eustache, 1973), de documentaires Général Idi Amin Dada: Autoportrait (Schroeder, 1974) en Koko, le gorille qui parle (Schroeder, 1978), Maîtresse (Schroeder, 1976), On peut le dire sans se fâcher (Roger Coggio, 1978), Le retour de Martin Guerre (Daniel Vigne, 1982), Tricheurs (Schroeder, 1984), L’autre nuit (Jean-Pierre Limosin, 1988), Le collier perdu de la colombe (Nacer Khamir, 1991), Fado majeur et mineur (Raoul Ruiz, 1994), Salut cousin! (Merzak Allouache, 1996) en Le temps retrouvé (naar Proust; Ruiz, 1999). Gescheiden van regisseur Alain Cavalier, moeder van actrice en regisseur Camille de Casabianca.