79, Los Angeles, 11 oktober, longontsteking
Amerikaans actrice, artiestennaam van Diane Hall, regisseur en producent. Boegbeeld van ‘New Hollywood’ en in zekere zin van de tweede feministische golf. Won een Oscar voor haar overrompelende, semi-autobiografische titelrol van naamgenoot Annie Hall (Woody Allen, 1977), een onzeker maar eigenzinnig stijlicoon in de schaduw van neuroot Alvy Singer (Allen, haar voormalige minnaar), beiden onweerstaanbaar door hun bijtende zelfspot. Allen en Keaton hadden elkaar ontmoet als tegenspelers in het door Allen geschreven toneelstu op Broadway Play It Again, Sam (1969) en herhaalden die rollen in de gelijknamige filmversie (Herbert Ross, 1972). Keaton en Allen bleven vrienden en ze speelde onder zijn regie in de films Sleeper (1973), Love and Death (1975), Interiors (1978) , Manhattan (1979), Radio Days (cameo als zangeres; 1987) en Manhattan Murder Mystery (1993). Na Annie Hall werd Keaton nog drie keer genomineerd voor een Oscar in de categorie ‘beste vrouwelijke hoofdrol’: Reds (als radicaal journalist Louise Bryant; Warren Beatty, 1982), Marvin’s Room (Jerry Zaks, 1996) en Something’s Gotta Give (Nancy Meyers, 2003). Na haar filmdebuut in Lovers and Other Strangers (Cy Howard, 1970) viel Keaton voor het eerst op in de rol van Kay, de niet-Italiaanse echtgenote van maffiachef Michael Corleone (Al Pacino) in The Godfather (Francis Ford Coppola, 1972); ze speelde het personage opnieuw in The Godfather Part II (Coppola, 1974) en Part III (Coppola, 1990). Tot haar overige films behoren I Will, I Will…for Now (Norman Panama, 1976), Harry and Walter Go to New York (Mark Rydell, 1976), Looking for Mr. Goodbar (top-billed als promiscue single in gevaar; Richard Brooks, 1977), het echtscheidingsdrama Shoot the Moon (Alan Parker, 1982), de verfilming van John Le Carré’s spionageroman The Little Drummer Girl (top-billed; George Roy Hill, 1984), Mrs. Soffel (top-billed in de titelrol; Gillian Armstrong, 1984), Crimes of the Heart (top-billed; Bruce Beresford, 1986), Baby Boom (top-billed; Charles Shyer, 1987), The Good Mother (top-billed; Leonard Nimoy, 1988), The Lemon Sisters (top-billed, tevens coproducent; Joyce Chopra, 1990), de remake van Father of the Bride (Shyer, 1991) en het vervolg Part II (Shyer, 1995), Look Who’s Talking Now! (alleen stem; Tom Ropelewski, 1993),
The First Wives Club (Hugh Wilson, 1996), The Only Thrill (top-billed; Peter Masterson, 1997), The Other Sister (Garry Marshall, 1999), Town & Country (Peter Chelsom, 2001), Plan B (Greg Yaitanes, 2001), The Family Stone (Thomas Bezucha, 2005), Because I Said So (top-billed; Michael Lehmann, 2007), Mama’s Boy (Tim Hamilton, 2007), Mad Money (top-billed; Callie Khouri, 2008), Smother (top-billed, tevens executive producer; Vince Di Meglio, 2008), Morning Glory (Roger Michell, 2010), Tilda (top-billed; Bill Condon, 2011), Darling Companion (Lawrence Kasdan, 2012), The Big Wedding (Justin Zackham, 2013), And So It Goes (Rob Reiner, 2014). 5 Flights Up/Ruth & Alex (Richard Loncraine, 2014), Love the Coopers/Christmas with the Coopers (tevens executive producer; Jessie Nelson, 2015), de animatiefilm Finding Dory (alleen stem van Dory’s moeder; Andrew Stanton, 2016),
Hampstead (top-billed; Joel Hopkins, 2017), Book Club (top-billed; Bill Holderman, 2018), Poms (top-billed, tevens executive producer; Zara Hayes, 2019), Love, Weddings & Other Disasters (top-billed; Dennis Dugan, 2020), Mack & Rita (top-billed, tevens productie; Katie Aselton, 2022), Maybe I Do (top-billed, tevens executive producer; Michael Jacobs, 2023), Book Club: The Next Chapter (top-billed; Holderman, 2023), Arthur’s Whisky (top-billed; Stephen Cookson, 2024) en Summer Camp (top-billled, tevens productie; Castille Landon, 2024). Winnaar Lifetime Achievement Award van het American Film Institute (2017). Keaton regisseerde en schreef de documentaire Heaven (1987), waarin ze allerlei mensen interviewt over het hiernamaals.
Ook regisseerde ze de lange speelfilms Unstrung Heroes (1995) en Hanging Up (tevens hoofdrol tegenover Meg Ryan en Lisa Kudrow; 2000). Executive producer van Gouden Palmwinnaar Elephant (Gus Van Sant, 2003). Emmy-nominatie voor de titelrol in de tv-film Amelia Earhart: The Final Flight (top-billed; Yves Simoneau, 1994). Speelde ook de non Sister Mary in de HBO-serie The Young Pope (Paolo Sorrentino, 2016). Publiceerde een fotoboek met portretten van Hollywoodsterren Still Life (samen met Marvin Heiferman, 1983) en het autobiografische Then Again (2011) en Brother and Sister: A Memoir (2020). Model voor make-up van L’Oréal (2006-16). Moeder van een adoptiezoon en -dochter is altijd single gebleven. Wel had ze relaties met haar tegenspelers Pacino, Allen en Beatty.