93, Burbank CA, 18 januari, complicaties na een val
Amerikaans editor. Oscarnominatie voor de montage van Romancing the Stone/Jacht op smaragd (samen met Frank Morriss; Robert Zemeckis, 1984). Ontleende zijn faam in eerste instantie aan de montage van de low-budget surprisehit Easy Rider (Dennis Hopper, 1969) op het ritme van bestaande songs, maar werd vooral beroemd door The Hindenburg (Robert Wise, 1975), waarin hij een gebeurtenis van 37 seconden – het ontploffen van een zeppelin – wist op te rekken tot een sequentie van 10 minuten. Zijn credit voor de montage van The Last Picture Show (Peter Bogdanovich, 1971) is omstreden: in de documentaire The Last Picture Show: A Look Back (Laurent Bouzereau, 1999) stelt Bogdanovich dat hij de film zelf monteerde op een Moviola, maar er geen credit voor wilde, omdat hij ook al regisseur en coscenarist was, en dat hij, omdat de Motion Picture Editors Guild de credit van een editor voorschreef, hij maar de naam van Cambern gebruikte, die in een ruimte daarnaast een andere film monteerde. Cambern bestrijdt deze versie: hij zegt dat Bogdanovich weliswaar een eerste ruwe montage presenteerde, maar dat Cambern er daarna een film van maakte. Na het monteren van de muziek voor tv-series was de satire 2000 Years Later (Bert Tenzer, 1969) de eerste speelfilm die Cambern monteerde. Voorts onder meer editor van Drive, He Said (Jack Nicholson, 1971), Blume in Love (Paul Mazursky, 1973), Steelyard Blues (supervising editor; Alan Myerson, 1973), Cinderella Liberty (supervising editor; Mark Rydell, 1973), Alex & the Gypsy/Borg op tocht (John Korty, 1976), The Other Side of Midnight (Charles Jarrott, 1977), The End (Burt Reynolds, 1978), Hooper (Hal Needham, 1978), Time After Time (Nicholas Meyer, 1979), Smokey and the Bandit II (Needham, 1980), Willie and Phil (Mazursky, 1980), The Cannonball Run (Needham, 1981), Paternity (David Steinberg, 1981), Tempest (Mazursky, 1982), Going Berserk (Steinberg, 1983), Jo Jo Dancer, Your Life Is Calling (Richard Pryor, 1986), Big Trouble (John Cassavetes, 1986), Harry and the Hendersons (William Dear, 1987), Twins (Ivan Reitman, 1988), Ghostbusters II (Reitman, 1989), The Butcher’s Wife (Terry Hughes, 1991), The Bodyguard (Mick Jackson, 1992), Rookie of the Year (Daniel Stern, 1993), Major League II (David S. Ward, 1994), Little Giants/De gigantjes (Duwayne Dunham, 1994) en The Glimmer Man (John Gray, 1996). President van de Motion Picture Editors Guild (1991-2002) en twee periodes vice-voorzitter van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences (1990-94; 1997-99).