87, Hamburg, 16 augustus, natuurlijke dood
Duits actrice en zangeres, in het huidige Polen geboren als Eva Maria Buchholz. Populaire ster van de Oost-Duitse DEFA-studio, na een overrompelend debuut in Vergesst mir meine Traudel nicht (top-billed; Kurt Maetzig, 1957) zelfs wel ‘de Brigitte Bardot van de DDR’ genoemd. Kreeg te maken met politieke tegenwerking tijdens haar relatie met de dissidente zanger en auteur Wolf Biermann (1965-72), met uiteindelijk een gedwongen vertrek naar de Bondsrepubliek als gevolg (1977). Volgde een theateropleiding en speelde onder meer in Bertolt Brechts Berliner Ensemble. Ook in DEFA-producties als Spur in die Nacht (Günter Reisch, 1957), Ware für Katalonien (top-billed; Richard Groschopp, 1959), Das Kleid (Konrad Petzold, 1961), Die letzte Chance (Hans-Joachim Kasprzik, 1962), Ohne Pass in fremden Betten (Vladimir Brebera, 1965), Reise ins Ehebett (Joachim Hasler, 1966), Meine Freundin Sybille (Wolfgang Luderer, 1967), Die Fahne von Kriwoj Rog (Maetzig, 1967), Die Legende von Paul und Paula (kleine rol; Heiner Carow, 1973), Zum Beispiel Josef (Erwin Stranka, 1974), Johannes Kepler (Frank Vogel, 1974), Liebesfallen (Werner W. Wallroth, 1976) en Nelken in Aspik (Reisch, 1976). Hagens filmcarrière in West-Duitsland was bescheidener, in films als Gibbi Westgermany (Christel Buschmann, 1980), Marmor, Stein und Eisen bricht (Hans-Christof Stenzel, 1982), Trauma (Gabi Kubach, 1984), Warten auf Marie (top-billed; Gisela Stelly, 1987), Felix (segment Buschmann, 1988), Herzlich willkommen (Hark Bohm, 1990), Herzsprung (Helke Misselwitz, 1992) en Novalis – Die blaue Blume (Herwig Kipping, 1993). Later veel televisie en nog enkele films: Nimm dir dein Leben (Sabine Michel, 2005), Schröders wunderbare Welt (Michael Schorr, 2006), Dinosaurier (top-billed; Leander Haussmann, 2009) en Lore (Cate Shortland, 2012). Gescheiden van journalist en (scenario)schrijver Hans Oliva-Hagen, moeder van zangeres Nina Hagen.