100, Rome, 9 augustus, natuurlijke dood
Italiaans actrice en (scenario)schrijver. Artiestennaam van Alma Franca Maria Norsa, ontleend aan de Franse schrijver Paul Valéry. Voormalige ster van de commedia all’Italiana was tot op hoge leeftijd actief in het theater. Genomineerd door Italiaanse filmjournalisten voor haar hoofdrol tegenover Adriana Asti in Tosca e altre due (tevens scenario; Giorgio Ferrara, 2003). Debuteerde gelijk met regisseur Federico Fellini in Luci del varietà (1950). Voorts in bij voorbeeld Totò a colori (Steno, 1952), Le signorine dello 04 (Gianni Franciolini, 1955), tegenover Sophia Loren in Il segno di Venere (tevens scenario; Dino Risi, 1955), Un eroe dei nostri tempi (tegenover Alberto Sordi; Mario Monicelli, 1955), Piccola posta (met Sordi; Steno, 1955), Il bigamo/De bigamist (tegenover Marcello Mastroianni; Luciano Emmer, 1956), Mariti in città (Luigi Comencini, 1957), La ragazza del Palio (Luigi Zampa, 1957), Non perdiamo la testa (tegenover Ugo Tognazzi; Mario Mattoli, 1959), Il moralista (Giorgio Bianchi, 1959), Arrangiatevi (Mauro Bolognini, 1959), Il vedovo (met Sordi; Risi, 1959), Crimen (Mario Camerini, 1960), Leoni al sole (tevens scenario; Vittorio Caprioli, 1961), I motorozzati (Camillo Mastrocinque, 1962), Parigi o cara (tevens scenario; Caprioli, 1962), Il giorno più corto (Sergio Corbucci, 1963), Gli onorevoli (Corbucci, 1963), I maniaci (Lucio Fulci, 1964), Io, io, io…e gli altri (Alessandro Blasetti, 1966), La ragazza del bersaglieri (Blasetti, 1967), Scusi, facciamo l’amore? (tevens scenario; Caprioli, 1968), Ultimo tango a Zagarol (Nando Cicero, 1973), C’est pas moi, c’est lui/Mij niet gezien (Pierre Richard, 1980) en Un amore in prima classe (Salvatore Samperi, 1980). Gescheiden van haar tegenspeler en regisseur Vittorio Caprioli.