88, Rotterdam, 16 mei, na een kort ziekbed
Nederlands scenarioschrijver en regisseur. Verreweg de beste scenarioschrijver die de Nederlandse speelfilm ooit gekend heeft, werd in 2017 geëerd met de Cultuurprijs, een Gouden Kalf voor zijn hele oeuvre. Werd vooral bekend door zijn lange samenwerking met regisseur Paul Verhoeven, die begon met de televisieserie Floris (1969) en eindigde met een ruzie over het script van Benedetta (2021), waardoor Soeteman zijn naam van de credits moest halen. Schreef ook het scenario van de met een Oscar voor beste niet-Engelstalige film onderscheiden verfilming van Harry Mulisch’ roman De aanslag (Fons Rademakers, 1986). Hij regisseerde en schreef één enkele lange speelfilm, het geflopte portret van verzetsman Gerrit Kleinveld De bunker (1992). In Leiden afgestudeerd neerlandicus werkte als filmvertaler, kunstredacteur (Scala, Kunstsignalering) en programmamaker voor NTS-televisie (vanaf 1969 NOS), toen zijn chef Ben Klokman hem vroeg eens na te denken over een middeleeuwse dramaserie in de vooravond, geïnspireerd door het succes van de Belgische jeugdserie Johan en de Alverman (1965-66). Soetemans proefscript Floris en de fakir werf uitverkoren; de serie Floris, waarvoor Soeteman de nog volstrekt onbekende Verhoeven als regisseur tipte en dito Rutger Hauer voor de hoofdrol ontdekte, zou zijn budget met 300% overschrijden, maar alle drie bleken een schot in de roos en de samenwerking was het begin van een lange gemeenschappelijke route. Soeteman schreef voor Verhoeven Wat zien ik? (naar een boekje van Albert Mol; 1971), de nog steeds best bezochte Nederlandse speelfilm aller tijden Turks Fruit (naar Jan Wolkers; 1973), Keetje Tippel (naar boeken van Neel Doff; 1975), de legendarische superhit Soldaat van Oranje (naar memoires van Erik Hazelhoff Roelfzema; 1977), het destijds controversiële Spetters (1980), de tv-film Voorbij, voorbij (1981), de arthouse-hit De vierde man (naar novelle van Gerard Reve; 1983), de internationale historische superproductie Flesh + Blood (1985) en na Verhoevens terugkeer uit Hollywood opnieuw een verzetsfilm, Zwartboek (2006).
Overige verfilmde scenario’s van Soeteman zijn Multatuli’s Max Havelaar (Rademakers, 1976) en de Belgisch-Nederlandse flop Mijn vriend, of het verborgen leven van Jules Depraeter (Rademakers, 1979). Ook leverde hij bijdragen aan de scenariobewerking door Dick Maas van Charles den Tex’ misdaadroman Claim (Martin Lagestee, 2002) en schreef hij de remake Floris (Jean van de Velde, 2004). Voorts schreef hij de korte documentaire Dick Bos wéér in actie (Jan Bosdriesz, 2003) en de dramaserie Recht voor z’n Raab (naar gebeurtenissen uit de praktijk van advocaat Max Moszkowicz; 1993). Voor zijn werkgever NOS schreef Soeteman onder meer de vijftiendelige documentaireserie 58 miljoen Nederlanders (Kees van Langeraad en Bosdriesz, 1977).
Ook maakte hij samen met Bodriesz de series Ons Indië voor de Indonesiërs (1984) en Gekleurd verleden (over de geschiedenis van Suriname; 1989). Een van de getuigen in twee afleveringen van de documentaireserie Allemaal film (Hans Pool en Aliona van der Horst, 2007). Hij krijgt het laatste woord in de op 4 mei, vlak voor zijn dood, uitgezonden documentaire Erik Hazelhoff Roelfzema: De onbekende soldaat (Van de Velde, 2025). Soeteman stelt dat het heldendom van de Leidse Engelandvaarders te vergelijken is “met een plakplaatje, dat je zo van je arm trekt”. Vervolgens, zeer geëmotioneerd: “Ik heb gesproken met een verzetsman die zeven maanden in volstrekt isolement opgesloten was geweest. Zeven maanden! Toen ik hem vroeg wat dat met hem gedaan had, antwoordde hij dat het een zekere vergeestelijking teweegbracht…” Het is waarschijnlijk dat Soeteman doelt op de hoofdpersoon uit De bunker, zijn minst succesvolle en ten onrechte vergeten film.