81, Rome, 22 februari, doodsoorzaak onbekend
Italiaans regie-assistent, regisseur en productieleider. Soms vermeld als John Santi. Bijnaam ‘Foschia’ (nevel), wegens het schuil gaan achter een imposante baard. Regisseerde drie speelfilms, waaronder de spaghettiwestern met Lee Van Cleef Il grande duello/The Big Showdown (1972). Santi werd bekender door de film die hij niet regisseerde, namelijk Giu’ la testa/Duck, You Sucker!/A Fistful of Dynamite (Sergio Leone, 1971), die Leone voor zijn voormalige assistent bestemd had, na het vertrek van Sam Peckinpah en het ontslag van Peter Bogdanovich. Hoofdrolspelers Rod Steiger en James Coburn vonden dat een te groot risico, en eisten dat producent Leone het zelf zou doen, waarna Santi zonder credit de 2d Unit voor zijn rekening nam. Assistent-regisseur van Leone bij Il buono, il brutto, il cattivo/The Good, The Bad and The Ugly (1966) en C’era una volta il west/OnceUpon a Time in the West (1968). Eerder was Santi regie-assistant van Marco Ferreri bij Una storia moderna – L’ape regina/Queen Bee/Het huwelijksbed (1963), La donna scimmia/The Ape Woman (1964), een segment van de drieluiken Controsesso (1964) en Oggi, domani, dopodomani (1965), bij Marcia nuziale/Wedding March (1966) en L’uomo dei cinque palloni/The Man with the Balloons (1968). Tevens assistant-regisseur van Da uomo a uomo/Death Rides a Horse/De dood kwam op tijd (Giulio Petroni, 1967), Infanzia, vocazione e prime esperienze di Giacomo Casanova, veneziano/Giacomo Casanova Veneziano (Luigi Comencini, 1969), Ercole/Hercules (Lewis Coates alias Luigi Cozzi, 1983) en Le avventure dell’incredibile Ercole/Hercules II (Coates, 1985). Regisseerde zelf de komedie Quando c’era lui…caro lei! (tevens coscenarist, 1978) en Con la voce del cuore (tevens coscenarist, 2000), Productieleider van Necropolis (Franco Brocani, 1970), Der Leone have sept cabeças (Glauber Rocha, 1970) en Camminacammina (tevens acteur; Ermanno Olmi, 1983). Een van de getuigen in de documentaire Marco Ferreri: Il regista che venne dal futuro (Mario Canale, 2007) en hoofdpersoon van de documentaire Giancarlo Santi: facevo er cinema (Anton Giulio Mancino, 2005).