Goran Paskaljevic

73, Parijs, 25 september, natuurlijke dood

Servisch-Frans regisseur, scenarioschrijver en producent. Leidende figuur in de Joegoslavische cinema, die zich in 1992 door de nationalistische oorlogen gedwongen zag naar Parijs te vluchten, waar hij ook de Franse nationaliteit verwierf. Opgeleid aan de FAMU in Praag. Won de persprijs in Venetië voor Bure baruta/Powder Keg/Cabaret Balkan (tevens scenario en productie; 1998). Debuteerde na een reeks van korte films en documentaires in de competitie van Berlijn met de lange speelfilm Cuvar plaze u zimskom perdu/Beach Guard in Winter (1976). Daarna Paskoji je voleo vozove/The Dog Who Loved Trains (competitie Berlijn, 1977), Zemaljski dani teku/…and the Days Are Passing (tevens scenario, 1978), Poseban tretman/Special treatment (Milena Dravic bekroond in Cannes voor best vrouwelijke bijrol; 1980), de Amerikaanse coproductie Twilight Time (tevens scenario, 1982), Varljivo leto ‘68/The Elusive Summer of ’68 (1984), Andjeo cuvar/The Guardian Angel (tevens scenario en productie; 1987),  Vreme cuda/Time of Miracles (tevens scenario en productie; 1989), Tango Argentino (tevens scenario en productie, publieksprijs Venetië; 1992), Someone Else’s America (1995), het Ierse How Harry Became a Tree (scenarioprijs Gent; 2001), San zimske noci/Midwinter Night’s Dream (tevens scenario en productie, speciale juryprijs San Sebastian; 2004), de zwarte komedie, vrij naar Voltaires Candide getiteld Optimisti/The Optimists (tevens scenario en productie; 2006), Medeni mesec/Honeymoons (tevens scenario en productie; 2009), Kad svane dan/When Day Breaks (tevens scenario en productie; 2012), het Indiase Dev bhoomi/Land of the Gods (tevens scenario, 2016) en het Noord-Macedonisch/Italiaanse Nonostante la nebbia/Despite the Fog (tevens scenario en productie; 2019). Getrouwd met Franse scenariste Christine Gentet.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.