82, Antwerpen, 17 december, natuurlijke dood
Belgisch regisseur, scenarioschrijver, editor, filmdocent en schilder. Regisseerde na zijn eindexamen aan filmschool RICTS (1966) enkele korte films, waaronder S.O.S. Fonske (tevens montage; regie samen met Robbe De Hert en Patrick Le Bon, 1968) en over wielrenner Jean-Pierre Monseré De dood van een sandwichman (samen met De Hert, 1971). Eerste lange speelfilm was het absurd-realistische Verbrande Brug (tevens scenario; 1975), gesitueerd in het gelijknamige gehucht bij Vilvoorde. Overige lange films zijn De proefkonijnen (tevens scenario; 1979), Skin (tevens scenario; 1987) en de erotische road movie S. (tevens scenario; 1998). Voor televisie regisseerde Henderickx onder meer de dramaseries Moeder, waarom leven wij? (1993) en Koning van de wereld (2006), alsmede het single play Sandra (1988).
Monteerde films als Home Sweet Home (Benoît Lamy, 1973), Camera Sutra (of de bleekgezichten) (samen met Magda Courage; De Hert, 1973), Le filet américain (België door de vleesmolen) (De Hert en Chris Verbiest, 1979), De potloodmoorden (samen met Ludo Troch; Guy Lee Thys, 1982), De Leeuw van Vlaanderen (samen met Troch; Hugo Claus, 1984) en Vinaya (samen met Eric DeVos; Josse De Pauw en Peter van Kraaij, 1992). Maakte deel uit (1968-1977) van het filmcollectief Fugitive Cinema, dat zich toelegde op productie en distributie van (geëngageerde) films en het bijdragen aan de ‘verwezenlijking en uitbouw van een eigen Vlaamse filmindustrie’. Filmdocent aan kunstopleiding Sint Lucas in Brussel, daarna vooral actief als beeldend kunstenaar. Niet te verwarren met de Nederlandse regisseur Guido Hendrikx (1987-).