87, Santa Monica CA, 22 september, natuurlijke dood
In Engeland geboren Amerikaans onafhankelijk filmmaker, scenarioschrijver, editor en acteur. Kwam kort na zijn geboorte naar de VS, met zijn ouders, asjkenazische vluchtelingen voor het Hitler-regime. Aanvankelijk bijrolacteur, onder contract bij Columbia (vooral tv-rollen). Na te hebben bijgedragen aan de montage van Easy Rider (Dennis Hopper, 1969) maker van onafhankelijke low-budget films, vaak met zichzelf, broer Michael Emil en zijn successievelijke echtgenotes Patrice Townsend, Victoria Foyt en Tanna Frederick in de hoofdrollen. Ook Orson Welles, een huisvriend, en kunstverzamelaar Zack Norman waren regelmatig van de partij. Na twee geflopte films, A Safe Place (1971) en het Vietnamdrama Tracks (1976), oogstte Jaglom meer succes met laconieke relatiekomedies. De meeste, veelal ook geschreven, gemonteerd en geproduceerd door Jaglom, kwamen ook in Nederland in de bioscoop: Sitting Ducks (1980), Can She Bake a Cherry Pie? (1983), Always (tevens hoofdrol; 1985), Someone to Love (tevens hoofdrol; 1987) en New Year’s Day (tevens acteur, competitie Venetië; 1989).
Na deze gouden periode maakte Jaglom films als Eating (1990), Venice/Venice (tevens top-billed; 1992), Babyfever (1994), Last Summer in the Hamptons (1995), Déjà Vu (1997), Festival in Cannes (2001), Going Shopping (2005), Hollywood Dreams (2006) en de sequel Queen of the Lot (2010), Irene in Time (2009), Just 45 Minutes from Broadway (naar zijn gelijknamige toneelstuk; 2012), The M Word (2014), Ovation (2015) en Train to Zakopane (naar zijn gelijknamige toneelstuk; 2017). Als acteur was Jaglom naast zijn eigen films te zien in bij voorbeeld Psych-Out (Richard Rush, 1968), The Thousand Plane Raid (Boris Sagal, 1969), Drive, He Said (Jack Nicholson, 1971), The Last Movie (Hopper, 1971), Lily, aime-moi (Maurice Dugowson, 1975) en The Other Side of the Wind (Welles, postuum voltooid in 2018). Hoofdpersoon van de documentaire Who Is Henry Jaglom? (Alex Rubin en Jeremy Workman, 1995). Publiceerde de neerslag van gesprekken met Welles (1983-85) in My Lunches with Orson: Conversations Between Henry Jaglom and Orson Welles (redactie Peter Biskind, 2013). Kinderen Sabrina en Simon Jaglom speelden in bijna al zijn films.