86, Londen, 10 februari, na een kort ziekbed
Engels regisseur. Zijn speelfilmdebuut Chariots of Fire (1981) over twee buitenbeentjes in de Britse olympische equipe van 1924, won vier Oscars, waaronder die voor beste productie; Hudson werd genomineerd voor beste regie. Het was ook het startpunt voor een (kwalitatieve en economische) renaissance van de tot dan kwakkelende Britse filmindustrie, met producent David Puttnam en regisseurs als Alan Parker en de gebroeders Ridley en Tony Scott als sleutelfiguren. Hudson, afkomstig uit een gegoed milieu en alumnus van Eton College, werkte met Parker en beide Scotts in Ridley Scott Associates, een firma die excelleerde in barokke en spectaculaire commercials. Ook was Hudson regie-assistent van Parker bij Midnight Express (1978) en regisseerde en schreef hij enkele documentaires, waaronder Fangio, A Life at 300 km/h (1980) over de Spaanse Formule 1-coureur Juan Manuel Fangio.
Geen van de zes lange speelfilms die Hudson na Chariots of Fire regisseerde kwam zelfs maar in de buurt van dat succes. Na de respectabele ernstige Tarzan-variant Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes (1984) vormde de superflop van Revolution (1985), een prestigeproductie over de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog, een dieptepunt, al waren de reacties op een latere hermontage iets minder vernietigend. Hudsons overige speelfilms zijn Lost Angels (1989), My Life So Far (1999), I Dreamed of Africa (2000) en Altamira (2016). De wereld van de supercommercial was nooit ver weg, zoals bij voorbeeld Global (1989) voor British Airways. Ook regisseerde hij een segment van Lumière et compagnie (1995) en de lange documentaire Rupture: A Matter of Life or Death (tevens productie; 2011) over de hersenbloeding en revalidatie van zijn vrouw, actrice Maryam d’Abo.