96, Parijs, 2 juni, natuurlijke dood
Frans regisseur en scenarioschrijver. Auteur van vijf lange speelfilms, waarvan Adieu Philippine (1962) de grootste bekendheid zou verwerven. Schuurde in stijl en thematiek aan tegen de Nouvelle Vague, werkte incidenteel samen met Jean-Luc Godard. Zijn vierde lange film Maine Ocean (1986) won de in Frankrijk belangrijke Prix Jean Vigo. Weerkerende elementen in zijn films zijn gecontroleerde improvisatie, niet-professionele acteurs, dansen, spelevaren en andere vakantiegeneugten. Overige lange films: Du côté d’Orouët (1971), Les naufragés de l’île de la Tortue (1976) en Fifi Martingale (2001). Coscenarist van Frevel (Peter Fleischmann, 1983). Opgeleid aan de Parijse filmschool IDHEC, begonnen als assistent bij tv-producties.
Maakte korte films als Langage de l’écran (1947), Une épine au pied (1954), Rentrée des classes (1955), Blue Jeans (1956), de documentaires Dans le vent (1963), Paparazzi en Le parti des choses: Bardot et Godard (over Brigitte Bardot op de set van Le mépris; 1964), alsmede Roméos et jupettes (1966), Nono Nénesse (samen met Pascal Thomas, 1976) en Comment devenir cinéaste sans se prendre la tête (1995). Getrouwd met actrice en scenarist Lydia Feld, gescheiden van scenarist Michèle O’Glor.