97, Madrid, 9 april, natuurlijke dood
Spaans regisseur en scenarioschrijver. Twee van zijn films werden genomineerd voor een Oscar, Mi querida señorita (1971) en Il nido/Het nest (1980). Laatstgenoemde en de voorafgaande titel Nunca es tarde/Het is nooit te laat (1977) haalden als enige de Nederlandse bioscoop. Gevarieerde filmografie met soms een licht magische toon. Aanvankelijk jurist, journalist en toneelschrijver, begon zijn audiovisuele loopbaan in 1959 bij de televisie. Winnaar van een Goya voor zijn hele oeuvre (2014).
Schreef eerst scenario’s, bij voorbeeld van El secreto de Mónica/Buscando a Mónica (José Maria Forqué, 1962), La becerrada (Forqué, 1963), El juego de la verdad (Forqué, 1963), Tengo 17 años (Forqué, 1964), Piso de soltero (Alfonso Balcázar, 1964) en het vervolg Pisito de solteras (Fernando Merino, 1973), Un tiro por la espalda (Antonio Román, 1964), Umorismo in nero (segment Forqué, 1965), Zarabanda Bing Bing (Forqué, 1966), Yo he visto a la muerte (Forqué, 1967), Un diablo bajo la almohada (Forqué, 1968) en Sólo para dos/Solos los dos (Luis Lucía, 1968). Maakte zijn regiedebuut met Carola de día, Carola de noche (met Marisol; 1969). Overige films als regisseur-scenarist: Lola, dicen que no vive sola (1970), Un casto varón español (1973), El amor del capitán Brando (1974), Jo, papa! (1975), Al servicio de la mujer española (1978), En septiembre (1982), Stico (1985), La hora bruja (1985), Mi general (1987), Al otro lado del túnel (1994), El palomo cojo (1995) en 14, Fabian Road (2008). Overige scenario’s voor El Bengador Gusticiero y su pastelera madre (Antonio Fraguas ‘Forges’, 1977), Corazón de papel (Roberto Bodegas, 1982) en El día que nací yo (Pedro Olea, 1991). Weduwnaar van actrice Elena Santonja.