84, Amsterdam?, 19 juni, gevolgen van een tumor
Nederlands schrijver, beeldend kunstenaar en icoon van de vrijheid in de jaren 60. Auteur van de ‘onverbiddelijke bestseller’ Ik Jan Cremer (1964), een seksueel expliciet egodocument in de vorm van een schelmenroman, dat het toenmalige Nederland op zijn grondvesten schudden deed. Maakte al vanaf zijn puberteit schilderijen, waarvan sommige nu in musea hangen. Hoofdpersoon van de middellange documentaire Ik schilder, ik schrijf, ik schilder (Peter Scholten, 2010) en van de televisiedocumentaire De materie van Jan Cremer (2018).
Ook te zien in het korte Sad Movies: I Love You Because. The Painter (Wim van der Linden, 1964), als een van de vele schrijvers in de bekroonde CPNB-film Een zondag op het eiland van de Grande-Jatte (Frans Weisz, 1965), de New Yorkse portrettenreeks Galaxie (Gregory J. Markopulos, 1966), de korte speelfilm La douceur du village (Paul de Lussanet, 1970) en de documentaire The Long White Trail (tevens regie en scenario; 1972). Cremer is getuige van de roerige jaren 60 in Amsterdam in de documentaire Hans: het leven voor de dood (Louis van Gasteren, 1983) en de bijbehorende reeks tv-documentaires Allemaal rebellen (Van Gasteren, 1983). Schilderijen van Cremer zijn veelvuldig te zien in de korte film Niets bijzonders (Paul Verhoeven, 1961). Woonde onder meer in Parijs, Ibiza, New York en Italië.