98, Versailles, 29 augustus, natuurlijke dood
Frans regisseur en scenarioschrijver. Zijn internationale surprisehit Cousin cousine (1975), een ironische romcom die meer dan een jaar onafgebroken in Amsterdam draaide, kreeg twee Oscarnominaties, voor beste niet-Engelstalige film en voor het beste originele scenario (van Tacchella en Danièle Thompson). Ook verscheen een Amerikaanse remake, Cousins (Joel Schumacher, 1989). Tacchella schreef (mee aan) al zijn elf speelfilms, gekenmerkt door een lichte toon en soepele visuele stijl. Hij begon op zijn 19de als filmjournalist van L’Écran français en behoorde met André Bazin en Alexandre Astruc tot de oprichters van de avantgardistische filmclub Objectif 49. Veel van zijn ervaringen in deze periode werden verwerkt in zijn semi-autobiografische speelfilm Travelling avant (1987). Voor Tacchella zijn regiedebuut maakte met Voyage en Grande Tartarie (1974), schreef hij talrijke scenario’s: onder meer Les héros sont fatigués (Yves Ciampi, 1955), Typhon sur Nagasaki (Ciampi, 1957), Voulez-vous danser avec moi? (met Brigitte Bardot; Michel Boisrond, 1959), Le vent se lève (Ciampi, 1959), La main chaude (Gérard Oury, 1960), Les honneurs de la guerre (Jean Dewever, 1961), een segment van Le crime ne paie pas (Oury, 1962), Le voleur du Tibidabo (Maurice Ronet, 1965) en La longue marche (Astruc, 1966). Zijn overige lange films als regisseur zijn Le pays bleu (1977), Il y longtemps que je t’aime (1979; niet te verwarren met de gelijknamige film van Philippe Claudel, 2008), Croque la vie (1981), Escalier C (1985), Dames galantes (1990), L’homme de ma vie (1992), Tous les jours dimanche (1994) en Les gens qui m’aiment (1999). Getrouwd met actrice en casting director Ginette Mathieu, die regelmatig in zijn films opdook. NB Hoewel de in Cherbourg geboren Tacchella van Italiaanse afkomst was, wordt zijn naam uitgesproken als ‘Tazjellá’.