90, Parijs, 22 november, doodsoorzaak onbekend
Frans filmcriticus, regisseur en gastacteur, eigenlijk Jean Paul Douchet. Lid van de groep rond het invloedrijke filmtijdschrift Les Cahiers du Cinéma. Speelde gastrollen in films van regisseurs in de nouvelle vague: Les quatre cents coups (François Truffaut, 1959), À bout de souffle (Jean-Luc Godard, 1960), La maman et la putain (Jean Eustache, 1973), Céline et Julie vont en bateau (Jacques Rivette, 1974). Regisseerde het segment Saint-Germain-des-Prés in de omnibusfilm Paris vu par… (1965). Maakte ook korte films en documentaires en de lange verfilming van Goldoni’s stuk La serva amorosa (1996). Ook als acteur in bij voorbeeld Les yeux fermés (Joël Santoni, 1972), Le vieux pays où Rimbaud est mort (Jean-Pierre Lefebvre, 1977), Un jeu brutal (Jean-Claude Brisseau, 1983), Nord (Xavier Beauvois, 1991), als bisschop in La reine Margot (Patrice Chéreau, 1994), N’oublie pas que tu vas mourir (Beauvois, 1995), als Antoine Doinel in A Comédia de Deus (João César Monteiro, 1995), Sitcom (François Ozon, 1998), As bodas de Deus (Monteiro, 1999), Selon Matthieu (Beuavois, 2000), Mister V. (Emile Deleuze, 2003), Jardins en automne (Otar Iosseliani, 2006) en als gast op feestje in Elle (Paul Verhoeven, 2016). Docent aan de Parijse filmschool IDHEC. Verbonden aan de Cinémathèque Française, waarvoor hij onder meer de documentaire Claude et Éric (2010) maakte, een gesprek met Chabrol over Rohmer. Hoofdpersoon van de documentaire Jean Douchet – L’enfant agité (Vincent Haasser, Fabien Hagege en Guillaume Namur, 2017).