76, Lausanne?, 31 maart, zelfdoding
Zwitsers producent. De megaflop van zijn laatste productie, The Palace (Roman Polanski, 2023), leidde tot zijn faillissement. Richtte in 1984 samen met Gérard Ruey het productiehuis CAB op; de letters staan voor ‘Courir à Berne’, rennen naar Bern (om subsidie te vragen). Zij coproduceerden onder meer de Trois couleurs-trilogie van Krzysztof Kieslowski (1993-94), Les destinées sentimentales (Olivier Assayas, 2000), Confituur (Lieven Debrauwer, 2004), de documentaire La liste de Carla/Carla’s List (over hoofdaanklager van het Joegoslaviëtribunaal Carla Del Ponte; Marcel Schüpbach, 2006), Les rayures du zèbre (Benoît Mariage, 2014) en Clouds of Sils Maria (Assayas, 2014). Executive producer van bij voorbeeld No Man’s Land (Alain Tanner, 1985), La vallée fantôme (Tanner, 1987), La femme de Rose Hill (Tanner, 1989) en Agents secrets (Frédéric Schoendoerffer, 2004). Tot Porchets eigen producties behoren La loi sauvage (Francis Reusser, 1988), Los ángeles/Angels (Jacob Berger, 1990), La guerre dans le Haut Pays/War in the Highlands (Reusser, 1998), Jonas et Lila, à demain/Jonah and Lila, Till Tomorrow (Tanner, 1999), Mein Name ist Bach (Dominique de Rivaz, 2003), Tout un hiver sans feu (Greg Zglinski, 2004), Left Foot Right Foot (Germinal Reaux, 2013), Bouboule/Chubby (Bruno Deville, 2014), Habib, la grande aventure (Mariage, 2022) en de documentaires B comme Béjart (Schüpbach, 2002), Le poison: Le crime de Maracon (Stéphane Goël, 2003) en Retour à Gorée (over Youssou N’Dour; Pierre-Yves Borgeaud, 2007). Porchet regisseerde en schreef de korte documentaire Les yeux de Simone (2009), over blinde cinefiel en festivalprogrammeur Simone Blondeau.