91, Uzès (Gard), 17 juni, gevolgen van prostaatkanker
Frans steracteur. In zeven decennia gezichtsbepalend voor de Franse en Italiaanse (overwegend arthouse)film. Geboren in de Vaucluse als zoon ven een fabrikant (met verschillende autocoureurs in de familie), onderbrak zijn rechtenstudie om toneel te gaan spelen. Kreeg eerste bekendheid als de verlegen minnaar van Brigitte Bardot in haar doorbraakfilm Et Dieu créa la femme (Roger Vadim, 1955). Won grote prijzen als een Zilveren Beer voor L’homme qui ment (top-billed; Alain Robbe-Grillet, 1968), beste acteur in Cannes voor Gouden Palmwinnaar Z (Costa-Gavras, 1969) en een César en Europese Filmprijs voor Gouden Palmwinnaar Amour (Michael Haneke, 2012). Zijn hoofdrol van een autocoureur tegenover Anouk Aimée in Gouden Palmwinnaar Un homme et une femme (Claude Lelouch, 1966) leidde tot twee vervolgfilms, weer tegenover Aimée: Un homme et une femme, 20 ans déjà (Lelouch, 1986) en Les plus belles années d’une vie (Lelouch, 2019). Meest frequente tegenspeelsters waren Catherine Deneuve en Romy Schneider. Bescheiden debuutrol in Si tous les gars du monde/Als mannen kerels zijn (Christian-Jaque, 1955), gevolgd door La loi des rues (Ralph Habib, 1956). Daarna werd zijn filmloopbaan gedwarsboomd door militaire dienstplicht in Algerije. Glorieuze comeback in Estate violenta (Valerio Zurlini, 1959) en een kleinere rol in Les liaisons dangereuses (Vadim, 1959). Daarna onder meer in Austerlitz (Abel Gance, 1960), Le coeur battant (Jacques Doniol-Valcroze, 1960), Pleins feux sur l’assassin (Georges Franju, 1961), Antinea, l’amante delle città sepolta (Edgar G. Ulmer, 1961), Les sept péchés capitaux/De zeven hoofdzonden (segment Jacques Demy, 1961), Le combat dans l’île (Alain Cavalier, 1962),
Il sorpasso (Dino Risi, 1962), Il successo (Mauro Morassi, 1963), Château en Suède (Vadim, 1963), Mata Hari, agent H21 (Jean-Louis Richard, 1964), L’enfer (Henri-Georges Clouzot, 1964), Merveilleuse Angélique (Bernard Borderie, 1965), Compartiment tueurs/Moord in de slaapwagen (Costa-Gavras, 1965), Un garçon, une fille. Le dix-septième ciel (top-billed; Serge Korber, 1966), La longue marche (Alexandre Astruc, 1966), Paris brûle-t-il?/Is Paris Burning? (René Clément, 1966), Trans-Europ-Express (top-billed; Robbe-Grillet, 1966), Mon amour mon amour (top-billed; Nadine Trintignant, 1967), Col cuore in gola (top-billed; Tinto Brass, 1967), Un homme à abattre (top-billed; Philippe Condroyer, 1967), La morte ha fatto l’uovo (Giulio Questi, 1968), Les biches (top-billed; Claude Chabrol, 1968), de spaghettiwestern Il grande silenzio/Levend of dood (top-billed; Sergio Corbucci, 1968), La matriarca (Pasquale Festa Campanile, 1968), Mettti, una sera a cena/Love Circle (Giuseppe Patroni Griffi, 1969), Ma nuit chez Maud (top-billed; Éric Rohmer, 1969), Le voleur de crimes (top-billed; N. Trintignant, 1969), L’Américain (top-billed; Marcel Bozzuffi, 1969), Così dolce… così perversa (Umberto Lenzi, 1969), Remparts d’argile (Jean-Louis Bertuccelli, 1970),
Il conformista (top-billed; Bernardo Bertolucci, 1970), Le voyou (top-billed; Lelouch, 1970), Sans mobile apparent (top-billed; Philippe Labro, 1970), La course du lièvre à travers les champs/…and Hope to Die/Drijfjacht (top-billed; Clément, 1972), L’attentat/Pact met de duivel (Yves Boisset, 1972), Un homme est mort/The Outside Man/Achtervolging in Los Angeles (top-billed; Jacques Deray, 1972), Défense de savoir (top-billed; N. Trintignant, 1973), Le train (top-billed; Pierre Granier-Deferre, 1973), Les violons du bal (top-billed; Michel Drach, 1974), Glissements progressifs du plaisir (Robbe-Grillet, 1974), Le mouton enrage/Love at the Top (Michel Deville, 1974), het Zwitserse L’escapade (top-billed; Michel Souttter, 1974) en Repérages (top-billed; Soutter, 1977), Le secret (top-billed; Robert Enrico, 1974), Le jeu avec le feu (top-billed; Robbe-Grillet, 1975), L’agression (top-billed; Gérard Pirès, 1975), Flic Story/Crime Story (Deray, 1975), Il pleut sur Santiago (Helvio Soto, 1975), La donna della domenica (Luigi Comencini, 1975), Hustle (gastrol; Robert Aldrich, 1975), Le voyage de noces (top-billed; N. Trintignant, 1976), Il deserto dei tartari (Zurlini, 1976), Les passagers (top-billed; Serge Leroy, 1977), L’argent des autres (top-billed; Christian de Chalonge, 1977), La terrazza (Ettore Scola, 1980), La banquière (Francis Girod, 1980), Je vous aime (Claude Berri, 1980), Passione d’amore (Scola, 1981), Malevil (De Chalonge, 1981), Eaux profondes (Deville, 1981), Le Grand Pardon/De genadeslag (Alexandre Arcady, 1982), La nuit de Varennes/Il mondo nuovo (Scola, 1982), Colpire al cuore (top-billed; Gianni Amelio, 1982), het Amerikaanse Under Fire (Roger Spottiswoode, 1983), Vivement Dimanche!/Strikt vertrouwelijk (François Truffaut, 1983), La crime (Labro, 1983), Le bon plaisir (Girod, 1984), Viva la vie (Lelouch, 1984), L’été prochain (N. Trintignant, 1985), Partir, revenir (Lelouch, 1985), Rendez-vous (André Téchiné, 1985), het Hongaarse Sortüz egy fekete bivalyért/David, Thomas et les autres (top-billed; László Szabó, 1985), La femme de ma vie (Régis Wargnier, 1986), La vallée fantôme (top-billed; Alain Tanner, 1987), Bunker Palace Hôtel (top-billed; Enki Bilal, 1989), Merci la vie (Bertrand Blier, 1991), L’oeil écarlate (top-billed, tevens scenario; Dominique Roulet, 1993), Trois couleurs: Rouge (Krzysztof Kieslowski, 1994),
Regarde les hommes tomber (top-billed; Jacques Audiard, 1994), Fiesta (top-billed; Pierre Bouton, 1995), Un héros très discret (Audiard, 1996), Tykho Moon (Bilal, 1996), Ceux qui m’aiment prendront le train (Patrice Chéreau, 1998), Janis et John (Samuel Benchetrit, 2003), Stranger Than Fiction (gastrol; Marc Forster, 2006) en Happy End (Haneke, 2017). Franse stem van Jack Nicholson in The Shining (Stanley Kubrick, 1980) en van de verteller in Gouden Palmwinnaar Das weisse Band (Haneke, 2009). Regisseerde en schreef twee zo goed als onopgemerkt gebleven lange speelfilms: Une journée bien remplie ou Neuf meurtres insolites dans une même journée par un seul homme dont ce n’est pas le métier (1973) en Le maître nageur (1979). Schreef ook mee aan de dialogen van Ultimo tango a Parigi/Last Tango in Paris (Bertolucci, 1972). Getuige in documentaires als Jean Vilar, une belle vie (Jacques Rutman, 1972), Michael H. Profession: Director (Yves Montmayeur, 2013) en Tourner pour vivre (over Lelouch; Philippe Azoulay, 2016), hoofdpersoon van de documentaires Trintignant l’italien (Emmanuel Barnault, 2012) en Trintignant par Trintignant (Lucie Cariès, 2021). Gescheiden van actrice Stéphane Audran en regisseur Nadine Marquand Trintignant, voormalig levenspartner van Brigitte Bardot. Vader van acteur Vincent en actrice Marie Trintignant (1962-2003).