84, Clamart (Hauts-de-Seine), 12 december, natuurlijke dood
Frans regisseur, acteur, scenarioschrijver en producent. In Nederland vooral bekend door de zes films die hij regisseerde met Willeke van Ammelrooy in een hoofdrol: geen porno, maar wel (in haar woorden) ‘blote-billenfilms’. Vergeefs had de Nederlandse actrice geprobeerd om onder het pseudoniem Ollie Vetty op te treden, waar in ieder geval de Nederlandse distributeur geen boodschap aan had. De laatste van de zes, La donneuse/De leenmoeder (tevens scenario en hoofdrol; 1976) was zelfs deels in Amsterdam zijn opgenomen, met kleine gastrollen van Rutger Hauer en Pim de la Parra, en zusje Nienke van Ammelrooy als regie-assistent. Voorts bestond de samenwerking tussen Van Ammelrooy en Pallardy uit de films Journal érotique d’un bûcheron/The Erotic Diary of a Lumberjack/Erotic Daughters of Emmanuelle/En eeuwig zingt Eros in de bossen (tevens scenario, hoofdrol en montage als Boris Pradley; 1973), Le piège/The Trap/Op de Franse toer (tevens top-billed; 1974), het op Corsica gedraaide L’amour aux trousses/Laurence et Agnès/Hot Love/Liefde en overspel (tevens scenario; 1975) en de erotische westerns L’arrière-train sifflera trois fois/Lucky Lucky ( High Noon-pastiche, tevens scenario, productie en top-billed; 1975) en Règlements de femmes à O.Q. Corral (tevens scenario en hoofdrol; 1974), waarvan later ook een hardcore-versie werd vervaardigd. waar Van Ammelrooy niets mee te maken had.
Oorspronkelijk was Pallardy succesvol (foto)model. Tot zijn bekendste overige films behoren de in Turkije opgenomen misdaadfilms Le Ricain/That Man from Chicago (tevens scenario; 1975) en Vivre pour survivre/White Fire (tevens scenario en coproductie; 1984), Emmanuelle à Cannes (1986) en The Donor/Femmes ou maîtresses (met David Carradine; 2001). Sommige van zijn films verwierven cultstatus juist door hun totale gebrek aan kwaliteit; in Frankrijk heten dat soort films, bij voorbeeld die van Ed Wood, een nanar. Oudere broer van ‘osteopaat van de sterren’ en schrijver Pierre Pallardy, die in 2016 definitief veroordeeld werd voor verkrachting van meerdere patiënten.