Jim van der Woude

75, Amsterdam, 12 december, hartfalen

Nederlands acteur, mimespeler, schrijver en theaterregisseur. Zwijgzame en stoïcijnse acteur, voortdurend in gevecht met de zwaartekracht, werd in de jaren 80 het gezicht van een filmstroming die wel werd aangeduid als ‘Hollandse School’. Zo was hij de belangrijkste tegenspeler van Freek de Jonge in De illusionist (Jos Stelling, 1983), vertolkte hij de titelrol in De wisselwachter (top-billed; Stelling, 1986) en was hij de vader in de verfilming van Heere Heeresma’s Han de Wit (Joost Ranzijn, 1990). Eerder speelde hij al de zingende titelrol in de eindexamenfilm Waarom niet (Ranzijn, 1981). Als lid van het theatergezelschap Hauser Orkater was Van der Woude te zien in de filmversies van de voorstellingen Entree Brussels (Frans Weisz, 1978), Striptease (tevens scenario samen met tegenspeler Alex van Warmerdam; Weisz, 1979) en Zie de mannen vallen (Jop Pannekoek, 1979). Ook zijn solovoorstelling Kopzeer aan die Waanzee werd verfilmd (Anton Kothuys, 1985).

Voorts was Van der Woude te zien in films als het korte Death in the Seine (Peter Greenaway, 1989), Oh Boy! (Orlow Seunke, 1991), Prospero’s Books (Greenaway, 1991), Colpo di luna (Alberto Simone, 1995), Il mio West (Giovanni Veronesi, 1998), de tv-film Nacht in de stad (Boris Paval Conen, 2000), The Old Man Who Read Love Stories (Rolf de Heer, 2001), de tv-serie van Theatergroep Carver Muizen (Pieter Kramer, 2003), Morrison krijgt een zusje (Barbara Bredero, 2008), Het meisje en de dood (als piccolo; Stelling, 2012), het korte No Vacancy (Michiel van Jaarsveld, 2012) en Schone handen (als Willem de Zwijger; Tjebbo Penning, 2015). Van der Woude komt aan het woord in een aflevering van de documentaire serie Allemaal Theater (Hans Pool, 2004). In het tijdschrift Tirade publiceerde Van der Woude zijn nooit verfilmde scenario Spijker (1996).

 

 

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.