Joop van Wijk

71, Amsterdam, 16 februari, leukemie en longaandoening

Nederlands regisseur, producent en arts. Was onder meer werkzaam als dokter in Afrika. Richtte samen met toenmalig levenspartner Hillie Molenaar in 1978 de productiefirma Molenwiek op, die vooral documentaires maakte, met een nadruk op thema’s over de gezondheidszorg en ontwikkelingslanden. Samen wonnen ze een Gouden Kalf in de categorie korte documentaire voor hun gezamenlijk geregisseerde Isingiro Hospital (over een ziekenhuis in Tanzania; 1993). Ook maakten zij samen documentaires als Guerra a la guerra! (in Angola; 1979), De fabriek/The Factory (over een sigarenfabriek in Cuba; 1979), Daughters of the Nile (1982), Alter ego – brieven van een dokter in Afrika (1986), Cannot Run Away (1988), het korte Change (over de economische crisis in Zambia; 1990), Enigma, gedachten van een grootmeester (1993),

Crossroads (over vluchtelingen uit Rwanda; 1997) en The Daily Nation (over de grootste krant van Kenya; 2000), en een korte speelfilm, Het vonnis (naar Toon Tellegen; 1989). Ook regisseerde Van Wijk Bruto nationaal geluk (over Bhutan; 2001), Seeds of Peace (2001), Echoes of War (over oorlogsvluchtelingen en -slachtoffers; 2004), Finding Courage (2006), The Story of Baba (samen met animator Liesbeth Worm; 2009), Boeddhisme in Nederland (2010), The Game of Change (2010) en Anatomie van een moord: complexiteit van een familiedrama (2012). Schreef en produceerde Xime (Sana Na N’Hada, 1994). Produceerde l onder de vlag van Molenwiek (vanaf 1995 als enige eigenaar) ook de documentaires Forgiveness (tevens commentaar; Hens van Rooij, 2002), Taste of the Soul (Robbert So Kiem Hwat, 2010), Sluizer Speaks (over regisseur en producent George Sluizer; Dennis Alink, 2014) en de documentaire-installatie Passage – A Boatmovie (Jascha de Wilde en Ben Hendriks, 2016), alsmede enkele fictiefilms: voor kinderen Blazen tot honderd (Peter van Wijk, 1998) en de Belgische coproductie La cinquième saison (Peter Brosens en Jessica Hope Woodworth, 2012). Line producer voor Hilton Cordell van Shadow Play (Chris Hilton, 2001), voor En Route en Allegri van de met een Gouden Kalf onderscheiden documentaire Landschappen waar niemand van weet (Melle van Essen en Riekje Ziengs, 2007) en voor Sluizer Films van Homeland (Sluizer, 2010). Schreef behalve zijn eigen films ook het scenario voor Piece of Mind (tevens production design; Van Rooij, 2002). Initiatiefnemer en organisator (samen met Peter Dop) van de publieksprijs op IDFA, buiten de officiële festivalorganisatie om. Vader van producent Joris van Wijk.

1 gedachte over “Joop van Wijk”

  1. Dag Joop

    Droevig en verdrietig.
    Ongelooflijk dat je er niet meer bent.

    In onze film citeerde we Kavafis:
    ‘Hoop dat je reis lang zal zijn’.

    De reis had veel langer moeten zijn:

    ‘Ithaka schonk je de mooie reis.
    Bestond het niet dan was je nooit vertrokken.
    Maar méér heeft het je niet te bieden.
    En vind je het armzalig, Ithaka bedroog je niet.
    Zo wijs geworden, met zoveel ervaring
    Heb je al door waar Ithaka’s voor staan.’

    Dat je reis mag voortduren en goed zal zijn.

    Jascha & Ben

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.