Jorge SemprĂșn


87, Parijs, 7 juni, natuurlijke dood

Spaans (scenario)schrijver en politicus. Bij het Nederlandse publiek vooral bekend door zijn optreden in het VPRO-programma Nauwgezet en wanhopig (1989), waarin hij interviewer Wim Kayzer vertelde over zijn bewogen leven. Zoon van een liberaal en republikeins politicus kwam na de overwinning van Franco in de Burgeroorlog in Frankrijk terecht. Werd daar gearresteerd door de Gestapo en belandde in het concentratiekamp Buchenwald. Werkte na de oorlog onder meer als vertaler voor de UNESCO en beijverde zich als lid van de Spaanse communistische partij (tot 1964) voor de val van het fascistische regime. Later zou hij onder de socialistische premier Felipe González minister van Cultuur worden (1988-91). Schreef voornamelijk in het Frans veelal autobiografische boeken, maar ook een dozijn filmscenario’s. De meest succesvolle was de politieke thriller over het Griekse kolonelsregime Z (Costa-Gavras, 1969), dat hem zijn tweede Oscarnominatie bezorgde, na La guerre est finie (Alain Resnais, 1966), waarin Yves Montand een communistische Spaanse balling speelde.

Vervolgens bewerkte Semprún een boek van Artur London over de vervolging van een uit de gratie gevallen politicus in Tsjecho-Slowakije tot L’aveu (Costa-Gavras, 1970). Ook schreef hij mee aan L’attentat (Yves Boisset, 1972) over de moord op Ben-Barka, alsmede de oplichterskomedie Stavisky… (Resnais, 1974), Section spéciale (Costa-Gavras, 1975), de dialogen van Une femme à sa fenêtre (Pierre Granier-Deferre, 1976), het zeer autobiografische Les routes du Sud (weer met Montand; Joseph Losey, 1978) en samen met vier anderen K (Alexandre Arcady, 1997). Zijn roman Netchaïev est de retour vormde de basis voor de gelijknamige film (Jacques Deray, 1991). In 1974 regisseerde hij de lange documentaire Les deux mémoires.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.