88, Denemarken?, 29 september, na een korte ziekte
Deens regisseur, (scenario)schrijver, journalist, criticus, dichter en wielercommentator. Leths documentaire over de wielerklassieker Parijs-Roubaix En forårsdag i helvede/A Sunday in Hell (1976) wordt algemeen beschouwd als de beste film over wielrennen aller tijden. Eerder maakte Leth de korte, experimentele en (pseudo)-antropologische film Det perfekte menneske/The Perfect Human (1968). Het bleek de favoriete film van Leths jongere collega Lars von Trier, die hem uitdaagde om vijf nieuwe versies ervan te maken, met steeds andere, door Von Trier opgelegde restricties: als cartoon, in Mumbai, met uitsluitend ultrakorte shots etc. Het resulteerde in hun gemeenschappelijke productie The Five Obstructions (2003). In 1996 wijdde IDFA een klein retrospectief aan zijn werk en het festival reikte hem ook een Lifetime Achievement Award uit (2019).Leth maakte zijn regiedebuut met de korte film over jazzpianist Bud Powell Stopforbud (samen met Ole John en Jens Jørgen Thorsen, 1963). Tot Leths overige films als regisseur behoren Motion Picture (1970), het korte Livet i Danmark (1972), Kinesisk bordtennis/Chinese Table Tennis (1972) en Eddy Merckx i nærheden af en kop kaffe/Eddy Merckx in the Vicinity of a Cup of Coffee (1973), de lange documentaire over de Giro d’Italia van 1973 Stjernerne og vandbærerne/Stars and Water Carriers (1974), Den umulige time/The Impossible Hour (1974) over tijdritspecialist Ole Ritter,
Det goed og de tonde/Good and Evil (1975), Peter Martins, en danser (1978), de boksdocumentaire Kalule (1979), het experimentele Step on Silence (1981), het korte 66 scener fra America/66 Scenes from America (1982), Pelota (samen met John, 1983), de experimentele speelfilm Udenrigskorrespondenten/Haiti Express (1983), Det legende menneske/Moments of Play (1986), Notater fra Kina/Notebook from China (1987), de autobiografische fictiefilm Notater om kærligheden/Notes on Love (1989), de fictieve documentaire Traberg (1992), Michael Laudrup – en fodboldspilller (1993), Haiti. Uden titel/Haiti. Untitled (1995), Drømmere (2002), New Scenes from America (2003), het korte Aarhus (2005), het controversiële en slecht ontvangen Det erotiske menneske/The Erotic Man (2010), Pelota II (samen met Olatz Gonzalez Abrisketa, 2015), Jeg går/I Walk (2019) en Music for Black Pigeons (over jazzcoryfeeën, samen met Andreas Koefoed, 2022). Hoofdpersoon van de autobiografische documentaire Mit navn er Jørgen Leth/My Name Is Jørgen Leth (Leth, 2012) en van Gifts of Chance (Kasper Bech Dyg, 2020).
Leth was consulent van het Deens Film Instituut (1971-73, 1975-77) en voorzitter van het bestuur aldaar (1977-82). Docent aan filmscholen in Kopenhagen, Oslo en de VS. Hij woonde vanaf einde jaren 80 deels in Haïti en was daar vanaf 1999 honorair consul voor Denemarken. Auteur van vele (reis)boeken en poëziebundels. Schreef ook kritieken en beschouwingen over jazz rn film., Commentator bij de Tour de France voor de Deens publieke omroep (1988-2005). Bevriend met zijn Nederlandse collega Mart Smeets. Zijn memoires Det uperfekte menneske. Scener fra mit liv/The Imperfect Man. Scenes from My Life (2005) veroorzaakte ophef wegens de grafische beschrijving van zijn seksuele relatie met de 17-jarige dochter van zijn kok in Haïti.