63, Parijs, 25 april, na een ziekte
Frans regisseur, scenarioschrijver en cameraman. Won in 2008 als eerste Franse regisseur in 21 jaar de Gouden Palm in Cannes, voor Entre les murs/The Class (tevens scenario met Robin Campillo), een film over een multiculturele schoolklas met voornamelijk niet-professionele acteurs, die het scenario mede vormgaven; de schrijver van het gelijknamige oorspronkelijke, autobiografische boek (François Bégaudeau) speelde de hoofdrol van een leraar Frans. Cantet, zoon van onderwijzers in de provincie, studeerde aan de filmschool IDHEC/la Fémis en maakte vooral films met sociale onderwerpen over ‘gewone mensen’. Na het middellange Les sanguinaires (tevens scenario met Gilles Marchand; 1997) maakte hij zijn echte speelfilmdebuut met Ressources humaines (tevens scenario met Marchand; 1999), over de tegenstelling tussen kapitaal en arbeid in personeelszaken, gevolgd door L’emploi du temps (Venetië 2001) over een man die zijn werkloosheid probeert te verbergen voor zijn omgeving; het scenario van Cantet en Campillo werd genomineerd voor de Europese Filmprijs.
Overige lange films: Vers le sud (over toerisme in Haïti, tevens scenario met Campillo en Dany Laferrière; 2005) dat ook werd geselecteerd voor de competitie van Venetië, een segment van 7 días en La Habana (tevens scenario; 2011), het Frans-Canadese Foxfire/Confessions d’un gang de filles (tevens scenario met Campillo, naar roman van Joyce Carol Oates; 2012), Retour à Ithaque (opnieuw over Cuba, tevens scenario met Leonardo Padura; 2014), L’atelier/The Workshop (tevens scenario met Campillo; 2017) en Arthur Rambo/Exposed (tevens scenario met Fanny Burdino en Samuel Doux; 2021). Chef-camera van het middellange Cette nuit (Vincent Dietschy, 1993) en de korte films L’étendu (Marchand, 1987) en Joyeux Noël (Marchand, 1994). Regisseerde en schreef zelf de korte films Tous à la manif (1994) en Jeux de plage (1995). Regie-assistent bij de documentaire Veillées d’armes/The Troubles We’ve Seen (over oorlogsverslaggevers in Sarajevo; Marcel Ophüls, 1994).