71, Sint-Pieters-Woluwe (Brussel), 8 juni, gevolgen van een ziekte
In Frankrijk geboren, in Antwerpen opgegroeid Belgisch actrice, regisseur, scenarioschrijver en producent, oorspronkelijk Marion Ackermann. Auteur van een dozijn lange speelfilms, veelal Frans- of Engelstalig en vaak gebaseerd op een roman, voorlopers van wat later ‘sensorische cinema’ zou gaan heten. Between the Devil and the Deep Blue Sea (naar Nikos Kavvadias; 1995) draaide in de competitie van Cannes, eerder won Dust (naar J.M. Coetzee; 1985) een Zilveren Leeuw in Venetië als beste regiedebuut. Feitelijk was Le lit (naar Dominique Rolin; 1982) Hänsels eerste lange speelfilm, na een handvol korte films. Aanvankelijk koorddanseres en trapezewerkster, vervolgens actrice in films als Palaver (Emile Degelin, 1969), Salut en de kost (Patrick Lebon, 1974), Berthe (Patrick Ledoux, 1976) en L’une chante, l’autre pas (Agnès Varda, 1977). Richtte in 1977 haar eigen, geheel door vrouwen gerunde productiemaatschappij op, onder de naam Man’s Films. Overige lange films: Les noces barbares (naar Yann Queffélec; 1987), Il maestro (naar Mario Soldati; 1990), Sur la terre comme au ciel (1992), The Quarry (naar Damon Galgut; 1998), de poëtische documentaire Nuages, lettres à mon fils (2001), Si le vent soulève les sables (naar Marc Durin-Valois; 2006), Noir océan (2010), La tendresse (2013), En amont du fleuve/Upstream (2016) en het autobiografische video-essay Il était un petit navire (2019). Hoofdpersoon van het documentaire portret Par delà les nuages, le cinéma de Marion Hänsel (Caroline d’Hondt, 2019). Retrospectief IFFR 2020 onder de titel Marion Hänsel, à la vie.