92, Parijs, 12 februari, natuurlijke dood
Frans producent en bijrolacteur. Produceerde films als Série noire (Alain Corneau, 1979), I Love You (Marco Ferreri, 1985), Thérèse (juryprijs Cannes; Alain Cavalier, 1986) en Western (juryprijs Cannes; Manuel Poirier, 1997), alle geselecteerd voor de competitie in Cannes. Oprichter en directeur van productiemaatschappij Prospectacle en later AFC, Bac Films en Salomé. Eerste speelfilmproductie, samen met Albina du Boisrouvray, is het regiedebuut van Corneau, France Société Anonyme (1974). Producent van onder meer Dites-lui que je l’aime (Claude Miller, 1977), Écoute voir… (executive producer; Hugo Santiago, 1978), Le voyage en douce (Michel Deville, 1980), Les ailes de la colombe (naar Henry James; Benoît Jacquot, 1981), , Bunker Palace Hôtel (Enki Bilal, 1989), Nocturne indien (Corneau, 1989), La putain du roi (competitie Cannes; Axel Corti, 1990), J’embrasse pas (André Téchiné, 1991), Tout le monde n’a pas eu la chance d’avoir des parents communistes (Jean-Jacques Zilbermann, 1993), Tykho Moon (Bilal, 1996), Les marins perdus (Claire Devers, 2003), Pourquoi (pas) le Brésil (Laetitia Masson, 2004) en Coupable (tevens acteur; Masson, 2008). Coproducent van Ciao maschio!/Bye Bye Monkey (Grote Speciale Juryprijs in Cannes; Ferreri, 1978). Bijrolacteur of figurant in films als La tortue sur le dos (Luc Béraud, 1977), Premier voyage (Nadine Trintignant, 1980), Pentimento (Tonie Marshall, 1989), Lacenaire (Francis Girod, 1990), La fille de l’air (Maroun Bagdadi, 1992), Terminale (Girod, 1990), Adolphe (Jacquot, 2002), Ne quittez pas! (als rabbijn; Arthur Joffé, 2004), Villa Amalia (Jacquot, 2009) en L’amitié (als zichzelf; Cavalier, 2022). Schreef, regisseerde en produceerde de korte film Mort de Raymond Roussel (1975). Was als Joods kind ondergedoken bij de ouders van de latere regisseur Philippe Labro. Getrouwd met actrice Florence Delay.