89, New York City, 21 september, natuurlijke dood
Amerikaans filmmaker, (toneel)schrijver, acteur en componist, artiestennaam van Melvin Peebles. Pionier van de indie blaxploitation cinema met Sweet Sweetback’s Baadasssss Song (1971), dat hij regisseerde, schreef, produceerde, monteerde, van muziek voorzag en de hoofdrol in speelde. Over de totstandkoming schreef de maker een boek, dat zijn zoon, acteur en regisseur Mario Van Peebles, verfilmde als How to Get the Man’s Foot Outta Your Ass (2003). Maakte al in de jaren 50 korte amateurfilms en debuteerde in Frankrijk met de lange speelfilm La permission/The Story of a 3-Day Pass (1967), gevolgd door Watermelon Man (1970). Regisseerde ook de verfilming van zijn eigen Broadwaymusical Don’t Play Us Cheap (1972), Identity Crisis (1989), het Franse Le conte du ventre plein (2000) en het semi-autobiografische Confessionsofa Ex-Doofus-ItchyFooted Mutha (2008). Als acteur onder meer te zien in O.C. and Stiggs (Robert Altman, 1985), America (Robert Downey Sr. 1986), Jaws: The Revenge (Joseph Sargent, 1987), Boomerang (Reginald Hudlin, 1992), Posse (Mario Van Peebles, 1993), Last Action Hero (John McTiernan, 1993), Terminal Velocity (Deran Sarafian, 1994), Panther (Mario Van Peebles, 1995), Fist of the North Star (Tony Randel, 1995), Love Kills (Mario Van Peebles, 1998), Time of Her Time (Francis Delia, 2000), Blackout (Jerry LaMothe, 2007), Redemption Road (Mario Van Peebles, 2010), We the Party (Mario Van Peebles, 2012), Peeples (Tina Gordon, 2013) en Armed (Mario Van Peebles, 2018). Schreef naast zijn eigen films ook het scenario van het Franse Slogan (met Serge Gainsbourg en Jane Birkin; Pierre Grimblat, 1969) en van Greased Lightning (met Richard Pryor; Michael Schultz, 1977).