96, Parijs, 13 april, natuurlijke dood
Frans acteur. Internationaal vooral bekend door zijn perfide personages uit de haute bourgeoisie, met name in films van Claude Chabrol, zoals La femme infidèle (1968), Juste avant la nuit (1970), La rupture (1970) en Poulet au vinaigre (1984), vaak tegenover Chabrols echtgenote Stéphane Audran. Won een Europese Filmprijs als beste acteur voor Toto le héros (Jaco Van Dormael, 1991) en Césars in dezelfde categorie voor Comment j’ai tué mon père (Anne Fontaine, 2001) en Le promeneur du Champ de Mars (als president Mitterrand; Robert Guédiguian, 2005). Césarnominatie voor Renoir (als schilder Pierre-Auguste Renoir; Gilles Bourdos, 2012). Vanaf 1944 op de planken. Gevierd toneelspeler, die onder meer intensief samenwerkte met auteur Jean Anouilh en regisseur Jean Vilar. Filmdebuut als moordenaar in Brigade criminelle (Gilbert Gil, 1947). Aanvankelijk weinig in het oog springende rollen in films als Monsieur Vincent (Maurice Cloche, 1947), Manon (Henri-Georges Clouzot, 1949), Pattes blanches (Jean Grémillon, 1949), Deux sous de violettes (Anouilh, 1951), Trois femmes (André Michel, 1952), Si Versailles m’était conté (Sacha Guitry, 1954), La tour de Nesle (Abel Gance, 1955), Le piège (Charles Brabant, 1958), Katia (Robert Siodmak, 1959) en Les amitiés particulières (Jean Delannoy, 1964). Na zijn eerste rol voor Chabrol, in Le tigre se parfume à la dynamite (1965) werd Bouquet erkend door de nouvelle vague en ook gevraagd door François Truffaut voor rollen in diens films La mariée était en noir (1968) en La sirène du Mississippi (1969). Sindsdien in bij voorbeeld Lamiel (tegenover Anna Karina; Jean Aurel, 1967), La route de Corinthe/Aan een Zijden Draad (Chabrol, 1967), Le dernier saut/Legionnair tot de dood (Édouard Luntz, 1970), Borsalino (Jacques Deray, 1970), Un condé/Inspecteur Favenin, ’n genadeloze smeris (top-billed; Yves Boisset, 1970), Comptes à rebours (top-billed; Roger Pigaut, 1971), Papa les petits bâteaux… (Nelly Kaplan, 1971), Malpertuis (Harry Kümel, 1971), Paulina 1880 (Jean-Louis Bertuccelli, 1972), Trois milliards sans ascenseur (top-billed; Pigaut, 1972), L’humeur vagabonde (in 20 rollen; Luntz en Jean-David Lefèbvre, 1972), L’attentat/Pact met de duivel (Boisset, 1972), Le serpent (Henri Verneuil, 1973), Le complot (top-billed; René Gainville, 1973), Il n’y a pas de fumée sans feu (André Cayatte, 1973), Défense de savoir (Nadine Trintignant, 1973), Deux hommes dans la ville (José Giovanni, 1973), Les grands sentiments font les bons gueuletons (top-billed; Michel Berry, 1973), France société anonyme (top-billed; Alain Corneau, 1974), Au-delà de la peur (top-billed; Yannick Andréi, 1975), Vincent mit l’âne dans un pré (Pierre Zucca, 1975),
Le jouet (Francis Veber, 1976), La raison d’état (Cayatte, 1978), L’ordre et la sécurité du monde (Claude d’Anna, 1978), Les misérables (als Javert; Robert Hossein, 1982), Tous les matins du monde (Corneau, 1991), La joie de vivre (top-billed; Roger Guillot, 1993), Élisa (Jean Becker, 1995), Il manoscritto del principe (top-billed als G. Tomasi di Lampedusa; Roberto Andò, 2000), Les côtelettes (Bertrand Blier, 2003), L’après-midi de Monsieur Andesmas (top-billed in de titelrol; Michelle Porte, 2004), La petite chambre (Stéphanie Chuat en Véronique Reymond, 2010), L’antiquaire (François Margolin, 2015), L’origine de la violence (Élie Chouraqui, 2016) en Villa Caprice (Bernard Stora, 2020). Verteller of commentaarstem van onder meer de korte film Nuit et brouillard/Night and Fog (Alain Resnais, 1956), de documentaire L’œil de Vichy (Chabrol, 1993) en de speelfilm Leïla (Gabriel Axel, 2001). Chabrol droeg zijn film Les biches (1968) op aan Bouquet. Docent aan de prestigieuze toneelschool Conservatoire national supérieur d’art dramatique (eind jaren 70-1990). Drager van het Grootkruis van het Legioen van Eer.