81, Milaan, 24 april, ziekte van Alzheimer
Italiaans zangeres en actrice, artiestennaam van Maria Ilva Biolcati. Bijnaam ‘La Rossa’, zowel wegens haar rode haar als haar politieke overtuiging. Breed repertoire dat zowel Brecht en Theodorakis als schlagers bestrijkt. Maakte onder veel meer albums met filmcomponisten Francis Lai en Ennio Morricone, maar ook met Robert Stolz, Vangelis en Astor Piazzolla. Ze zong Morricones titelsong van de film D’amore si muore (Carlo Carunchio, 1972), waarin ze ook een hoofdrol vertolkte. Filmdebuut tegenover Gina Lollobrigida in La bellezza d’Ippolita (Giancarlo Zagni, 1962). Overige filmrollen in Appuntamento in Riviera (Mario Mattoli, 1962), Canzoni a tempo di twist (Stefano Canzio, 1962), Lieder klingen am Lago Maggiore (Hans Grimm, 1963), het feministische Via degli specchi (Giovanna Gagliardo, 1983), het Zwitserse Illusione (Victor J. Tognola, 1983), het Franse Mon beau-frère a tué ma soeur (Jacques Rouffio, 1986) en Prisonnières (Charlotte Silvera, 1988), de internationale coproductie Wherever You Are… (Krzysztof Zanussi, 1988), het Duitse Amaurose (Dieter Funk, 1990),Tod für fünf Stimmen (Werner Herzog, 1995) en Celluloide (over de totstandkoming van Rossellini’s Roma città aperta; Carlo Lizzani, 1996). Schreef muziek voor de documentaire Libere (Rossella Schillaci, 2017). Zong Non ci sono lacrime in de film La banda Casaroli (Florestano Vancini, 1962). Gescheiden van scenarioschrijver Maurizio Corgnati.