Monique Mélinand

96, Parijs, 16 mei, natuurlijke dood

Frans actrice. Debuut op 11-jarige leeftijd in de stille film Âmes d’enfants (Jean-BenoîtLévy en Marie Epstein, 1927). Volwassen debuut in Entrée des artistes (Marc Allégret, 1938), tegenover acteur en regisseur Louis Jouvet, met wie ze tot zijn dood in 1951 het leven zou delen. Voorts in films als Entre onze heures et minuit (tegenover Jouvet; Henri Decoin, 1948), Lady Paname (tegenover Jouvet; Henri Jeanson, 1949), Au royaume des cieux(tegenover Serge Reggiani; Julien Duvivier, 1949), als vereenzaamde moordenares in Les anciens de Saint-Loup (Georges Lampin, 1950) en tegenover Pierre Brasseur in La pocharde(Georges Combret, 1953). Later vooral in bijrollen, in toenemende mate bij onafhankelijke en artistieke regisseurs: Le sang à la tête (Gilles Grangier, 1956), Faibles femmes (Michel Boisrond, 1958), Katia (Robert Siodmak, 1959), La mort de Belle (Édouard Molinaro, 1960), La bonne soupe (Robert Thomas, 1963), Le voleur (Louis Malle, 1966), The Lady in the Car with Glasses and a Gun (Anatole Litvak, 1969), Dernier domicileconnu (José Giovanni, 1969). Mourir d’aimer (André Cayatte, 1970), L’événement le plus important depuisque l’homme a marché sur la lune (Jacques Demy, 1973), als de moeder in La gueule ouverte (Maurice Pialat, 1973), La race des seigneurs (Pierre Granier-Deferre, 1973), Le corps de mon ennemi (Henri Verneuil, 1975), Sept mortssur ordonnance (Jacques Rouffio, 1975), La communion solennelle (René Féret, 1976), La machine (Paul Vecchiali, 1977), Va voir maman, papa travaille (François Leterrier, 1977), À nous deux (Claude Lelouch, 1979), Jeanne la Pucelle (Jacques Rivette, 1992), Trois vies et une seule mort (Raoul Ruiz, 1995), Généalogies d’un crime (Ruiz, 1996), Le tempsretrouvé (Ruiz, 1998), Les âmes fortes (Ruiz, 2000), Le cou de la girafe (Safy Nebbou, 2003) en Président (Lionel Delplanque, 2006).

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.