89, Genève, 12 november, covid-19
In Argentinië geboren Frans regisseur, scenarist, schrijver en actrice van Russisch-Joodse afkomst, soms publicerend onder het pseudoniem Belen. Wordt wel getypeerd als ‘neo-surrealist’, schreef en filmde graag over een vrouwelijke blik op seksualiteit. Vooral bekend geworden door scenario en regie van haar eerste lange speelfilm, La fiancée du pirate (met Bernadette Lafont; 1969). Kwam op haar 17de naar Parijs, waar ze correspondent werd voor verschillende Argentijnse nieuwsmedia. Ontmoette in 1954 regisseur Abel Gance, die ze assisteerde bij La Tour de Nesle (1955), Austerlitz (tevens actrice; 1960), Cyrano et D’Artagnan (tevens 2dUnit regie; 1964) en bij Gances experimenten met ‘Magirama’ (projecten met drie schermen naast elkaar). Vanaf 1961 maakte Kaplan een groot aantal korte films over kunst en kunstenaars, zoals Gustave Moreau (1961), Rodolphe Bresdin (1962), Abel Gance, hier et demain (1963), La Nouvelle Orangerie (1965), Les années 25 (1965), Dessins et merveilles (1966) en À la Source, la femme aimée (1966). Het middellange Le regard Picasso (1967) won een Gouden Leeuw in Venetiē. Tot haar latere, minder succesvolle speelfilms behoren Papa, les petits bateaux (1971), Néa (1976), Charles et Lucie (tevens actrice; 1979), Pattes de velours (1985) en Plaisir d’amour (1991). Schreef en regisseerde de documentaire Abel Gance et son Napoléon (1984). Schreef en produceerde Il faut vivre dangereusement (Claude Makovski, 1974).