101, Los Angeles, 5 december, natuurlijke dood
Amerikaans producent, scenarioschrijver en regisseur. Oscarnominatie – samen met Robert Kaufman – voor het originele scenario van de komedie Divorce American Style (tevens productie; Bud Yorkin, 1967). Als televisieproducent vooral onsterfelijk wegens het bedenken en produceren van de politiek incorrecte, maar daardoor juist geëngageerde sitcom All in the Family (1971-79), met Carroll O’Connor als het prototype van de knalrechtse, praktisch opgeleide Archie Bunker. Hij regisseerde (samen met Gordon Rigsby) en schreef ook de nooit uitgezonden pilot Justice For All (1968). Produceerde films als Come Blow Your Horn (tevens scenario, naar toneelstuk van Neil Simon; Yorkin, 1963), Never Too Late (Yorkin, 1965), The Night They Raided Minsky’s (tevens coscenarist; William Friedkin, 1968), Start the Revolution Without Me (Yorkin, 1970),
Cold Turkey (tevens scenario en regie, 1971), The Princess Bride (Rob Reiner, 1987), Fried Green Tomatoes (Jon Avnet, 1991), Way Past Cool (Adam Davidson, 2000), de documentaires Pete Seeger: The Power of Song (Jim Brown, 2007) en I Got a Monster (Kevin Abrams, 2023), Juan Frances: Live (Amy French, 2008) en I Carry You with Me (Heidi Ewing, 2020). Tot zijn overige televisiewerk behoren de series Sanford and Son (1972-77), Maude (1972-78), Good Times (1974-79), One Day at a Time (1975-84 en 2017-20), The Jeffersons (1975-85), Mary Hartman, Mary Hartman (1976-77), Gloria (1982-83) en The Powers That Be (1992-93). Lear was niet alleen pionier in het produceren van sitcoms met sociale en politieke thema’s, maar ook activist, bij voorbeeld door het oprichten in 1980 van ‘People fort he American Way’, een organisatie tegen de toenemende invloed van christelijk-conservatieve krachten (‘Moral Majority’) in de politiek. Getrouwd met filmmaker Lyn Davis.