Ot Louw

75, Hilversum, 21 januari, gevolgen van covid-19

Nederlands editor. Kreeg in 1992 een Gouden Kalf, toen nog een (wisselende) vakprijs voor zijn montagewerk in de voorafgaande vijf jaar. Onverstoorbare steunpilaar van de speelfilms van Theo van Gogh, de familie Schram-Peters, Hans Hylkema en Rita Horst, maar ook van de tv-programma’s van Van Kooten en De Bie en items in Het Gat van Nederland en Diogenes. Werkte graag voor rebellen en buitenstaanders. Eindexamen Nederlandse Filmacademie 1969 (montage en geluid). Onder meer werkzaam bij de Film- en Fotodienst van de Nederlandse krijgsmacht en bij de filmdienst van de Koninklijke Marine, bij de stichting Film en Wetenschap en (vanaf 1973) bij de NOS.  Sinds 1985 eigen montagebedrijf, Het Materiaal, dat onder meer beschikte over een imposante zelf verzamelde ‘sound library’. Monteerde speelfilms als De mannetjesmaker (Hylkema, 1983), Het veld van eer (Bob Visser, 1983), Gat in de grens (Froukje Bos en Ruud Schuitemaker, 1984), De kkkomediant (Casper Verbrugge, 1986), Van geluk gesproken (Pieter Verhoeff, 1987), De papegaai (Hylkema, 1988), Romeo (tevens geluid; Horst, 1990), Mevrouw Ten Kate en het beest in de mens (tevens mixage; Verbrugge, 1991), De zondagsjongen (Verhoeff, 1991), Oeroeg (Hylkema, 1993), Wildgroei (Frouke Fokkema, 1994), 06 (Van Gogh, 1994), De tasjesdief (Maria Peters, 1995), Brylcream Boulevard (samen met Ludo Troch; Robbe De Hert, 1995), Gouden Kalfwinnaar Blind Date (Van Gogh, 1996), De pijnbank (Van Gogh, 1998), Somberman’s actie (Verbrugge, 1999), Kruimeltje (Peters, 1999), Baby Blue (Van Gogh, 2000), Ik ook van jou (Ruud van Hemert, 2001), Pietje Bell (Peters, 2002), Pietje Bell II: De jacht op de tsarenkroon (Peters, 2003), Kameleon 2 (Steven de Jong, 2005), Afblijven (Peters, 2006), Timboektoe (Dave Schram, 2007), Radeloos (Schram, 2008), Lover of loser (Schram, 2009), Sinterklaasjournaal: De Meezing Moevie (Horst en Dennis Bots, 2009), Sonny Boy (Peters, 2010), Iep! (‘Ellen Smit’ alias Horst, 2010), Razend (Schram, 2011), Stuk! (De Jong, 2014), Fataal (Jesse Bleekemolen, 2016) en Spaak (De Jong, 2017).

Tot de door Louw gemonteerde korte films behoren Surprise Surprise (tevens setgeluid; Thijs Ockersen, 1969), Een echte vader heb ik niet (Hylkema, 1982), De tovenaarsleerling (Marion Bloem, 1986), Tamar (Agna Rudolph, 1986), Misdaad op wielen (Feliks Arons, 1986), Gouden Kalfwinnaar Requiem (Sjef Lagro, 1986), Vreemde eend in de bijt? (Hylkema, 1986), Geld of je leven (Schuitemaker, 1986), Taxi in de nacht (Floor Foelkel, 1988), Emmy (Schuitemaker, 1989), Emiel (Schuitemaker, 1991), Saturday Night Fever (Irene Beerten, 1994), Mama’s proefkonijn (Monique van de Ven, 1996), Groovemasters (Brian Meijer, 1996), Vrijmarkt (Hylkema, 1997), De dertiende (Hany Abu-Assad, 1997), Lovely Liza (Peters, 1997), Een echte hond (Peters, 1998), Zoete regen/Switi alen (Kay Mastenbroek, 1998), Vissen voor school (Mastenbroek, 1999), Eerste kind op de maan (Peters, 2001), Spagaat (Hans Pos, 2002), His Master’s Voice/Their Master’s Voice (Hylkema, 2008) en Convoi Exceptionnel (Genio de Groot, 2019).

Belangrijkste door Louw gemonteerde documentaires: Wie als meisje geboren is, wordt toch nooit een jongen (tevens setgeluid; Nouchka van Brakel, 1971), Anton Mussert (Paul Verhoeven, 1971), Sam Fuller and The Big Red One (Ockersen, 1979), het tweeluik Uit de schaduw van de mannen (Trix Betlem, 1985), Gezocht: lieve vader en moeder (Rudolph en Sarah Marijnissen, 1987), Gouden Kalfwinnaar De wording (Cherry Duyns, 1988), De zoete delta (Joost Seelen, 1990), Gelati (Netty van Hoorn, 1990), De laatste sessie (Hylkema, 1991), Jaar één – Alan Reeve na dertig jaar opsluiting (Seelen, 1993), How the Hell Did They Survive (Betlem, 1993), Op de fiets naar Hollywood (tevens mixage; Willem Thijssen en De Hert, 1993), De vermisten (tevens setgeluid; Betlem, 1994), Doarp (tevens mixage; Henk Penninga, 1995), Jannah – New Lady in Jazz (Hylkema, 1996), de animatiefilm A History of the Netherlands (Petra Dolleman, 1997), Mene tekel (Pieter Fleury, 1997), De tijd de stroom (Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster, 1999), De 10 geboden – Het beloofde land (John Appel, 2000), De 10 Geboden – God Is My Co-Pilot (Karin Jünger, 2000), Kid Dynamite (Hylkema, 2001), The Making of the Revolution (Katarina Rejger en Eric van den Broek, 2001), Geluk is als glas (Lataster-Czisch en Lataster, 2001), Chin.Ind. – Een leven achter het doorgeefluikje (Yan Ting Yuen, 2001), Brief aan mijn vader (Ricardo Alvarez, 2002), Droomland DDR (Lataster-Czisch en Lataster, 2003), Ald Dyk (Penninga, 2006), Tristan Keuris – Componist met de gouden handjes (Hylkema, 2010), Cheesehead Blues (Jan Doense, 2014), Frank Martinus Arion (Cindy Kerseborn, 2014) en Astrid H. Roemer – De wereld heeft gezicht verloren (Kerseborn, 2015).

Een greep uit de vele tv-films en -series: Hollands Glorie 1980? (Hans Keller, 1977), Liefde voor hout (Jop Pannekoek, 1979), Een galerij – De pinna (Verbrugge, 1994), Een galerij – De wanhoop van de sirene (Van Gogh, 1994), Bruin goud (Jonne Severijn, 1994), Frans en Duits (Orlow Seunke, 1995), Lolamoviola – Achilles en het zebrapad (tevens geluid; Paula van der Oest, 1995), De eenzame oorlog van Koos Tak (Van Gogh, 1995), Madelief II (Ineke Houtman en Horst, 1996), Hoe ik mijn moeder vermoordde (Van Gogh, 1996), De angst van Zorg (Peters, 1996), Naast (Robert Broekhuis, 1996), Eine kleine Nachtmerrie (Ate de Jong, 1997), Lotgevallen – Het feest der zoekenden (Duyns, 1997), In het belang van de staat (Van Gogh, 1997), Kongo (Vincent Rouffaer, 1997), Au (Van Gogh, 1997), Fred (Wilbert Bank, 2000), De Daltons (Horst, 2000) en Bella Bettien (Pos, 2002).

Alleen setgeluid bij onder meer Kristal (Flip Jansen, 1969), Joris Ivens 70 jaar (Bos, 1969) en Op afbetaling (Frans Weisz, 1992). Spreekt in de documentaire De magie van de montage (John Appel, 2015), Kenmerkende uitspraak: ‘Beter een harde Schnitt dan een natte broek’. In zijn vrije tijd filatelist, bierconnaisseur, genealoog, fotograaf en verzamelaar.