90, Parijs, 20 juli, na een lange ziekte
In Frans Algerije geboren Frans actrice en producent, artiestennaam van Françoise Gautsch. In de jaren 50 populaire ster, veelal in pikante rollen. Omdat sommige van haar films in de VS op problemen met de keuring stuitten, werd ze daar wel ‘The X Girl’ genoemd. Bekendste film: French Cancan (tegenover Jean Gabin; Jean Renoir, 1955). Officieel debuut in L’épave/Sin and Desire (Willy Rozier, 1949).
81, Lugano, 17 juli, natuurlijke dood
Frans actrice. Vooral in internationale films met Franse coproductie. Speelde sleutelrollen in Estate violenta/Violent Summer (als Rosanna, het schoonzusje uit de provincie; Valerio Zurlini, 1959), Accident (als femme fatale; Joseph Losey, 1967) en Les biches (als Why, de minnares van Stéphane Audran; Claude Chabrol, 1968).
82, Madrid, 17 juli, doodsoorzaak onbekend
Spaans actrice, voluit Maria del Pilar Bardem Muñoz. Zuster van regisseur Juan Antonio Bardem. Won een Goya voor beste vrouwelijke bijrol in Nadie hablará de nosotras cuanda hayamos muerto (Agustín Diaz Yanes, 1995).
92, Kaapstad?, 16 juli, doodsoorzaak onbekend
Oorspronkelijk Hongaars pianist en componist. Schreef onder veel meer scores voor twee films, de documentaire Seven Years in Tibet (Hans Nieter, 1959) en de speelfilm Jet Storm (Cy Endfield, 1959).
70, Kommoenarka (Moskou), 15 juli, covid-19
Russisch acteur, zanger en muzikant. Frontman van de Moskouse rockband Zvoeki Moe (‘Koetje Boe’) en als zodanig een superster van de perestrojka-periode. Opvallend als alcoholistische muzikant en uitvreter in Taksie-bljoez/Taxi Blues (top-billed; Pavel Loengin, 1990).
44, Rome, 15 juli, hartaanval
Italiaans acteur, bijnaam: Picchio. Won een David di Donatello (beste mannelijke bijrol) voor Santa Maradona (Marco Ponti, 2001). Nog twee nominaties: Fortapàsc/Fort Apache Napoli (top-billed, als de door de Camorra vermoorde misdaadverslaggever Giancarlo Siani; Marco Risi, 2009) en Smetto quando voglio/I Can Quit Whenever I Want (Sidney Sibilia, 2014).