43, Villejuif (Val-de-Marne), 16 maart, bijnierschorskanker
Belgisch actrice. Debuteerde als 17-jarige in de titelrol van Rosetta (top-billed; Jean-Pierre en Luc Dardenne, 1999). De film won in Cannes de Gouden Palm en de prijs voor beste actrice. Daarna onder meer diverse moederrollen, zoals in Close (Lukas Dhont, 2022) en een Medea-achtige in À perdre la raison/Our Children (top-billed; Joachim Lafosse, 2012). Ook in vele Franse producties, vaak met politiek geëngageerde onderwerpen.
85, Berlijn?, 15 maart, natuurlijke dood
Duits experimenteel filmmaker en performancekunstenaar. Weduwnaar van filmmaker en actrice Birgit Hein (-Michelis), met wie hij samenwerkte als ‘W + B Hein’ (1966-88). Hun bekendste korte films zijn Rohfilm (1968), Grün (1968), Reproductions (1968), 625 (1969), Charles Manson – Ronald Biggs – Wilhelm Hein: Portraits (1970), Materialfilme (1976) en Weissfilm (1977).
77, Santa Monica CA, 15 maart, gevolgen van COPD
Amerikaans acteur, scenarioschrijver en regisseur, eigenlijk Gerald Dwight Hauser. Speelde een politiechef in de Cannon-productie Tough Guys Don’t Dance (Norman Mailer, 1987), een advocaat van de tabaksindustrie in The Insider (Michael Mann, 1999) en het laatste slachtoffer, een man in een rolstoel, in de horrorkomedie Rubber (Quentin Dupieux, 2010). Ster van talloze low-budget oorlogs- en actiefilms.
89, Den Haag?, 14 maart, natuurlijke dood
Nederlands actrice, voluit Catharina Maria Martina Snijders. Eindexamen Amsterdamse Toneelschool (1959). Twee filmrollen, in het middellange De vogelmens (Casper Verbrugge, 1984) en dito Richting Engeland (als lerares Engels; André van Duren, 1992).
88, Padua, 13 maart, doodsoorzaak onbekend
Italiaans actrice, artiestennaam van Maria Grazia Spinazzi, soms vermeld als Grazia Maria Spina. Lange carrière in theater en televisie, talloze bescheiden filmrollen. In peplums als Zorro contro Maciste/Samson and the Slave Queen (Umberto Lenzi, 1963) en Maciste contro i mongoli/Hercules Against the Mongols (Domenico Paolella, 1963), en komedies als Totò contro il pirato nero (Fernando Cerchio, 1964) en Io, io, io… e gli altri/Me, Me, Me… and the Others (tegenover Marcello Mastroianni; Alessandro Blasetti, 1966). Venetiaanse was herhaaldelijk tegenspeelster van het Siciliaanse komische duo Franco Franchi en Ciccio Ingrassia. Filmdebuut in Promesse di marinaio/A Sailor’s Promises (Turi Vasile, 1958).
78, Berkeley CA?, 12 maart, na een lange ziekte
Amerikaans filmwetenschapper. Hoogleraar Film & Media en Retorica aan de universiteit van Berkeley (sinds 1997). Wegbereider van serieus onderzoek naar pornofilms (porn studies), met name door de publicatie Hard Core: Power, Pleasure and the Frenzy of the Visible (1989). Daarin vergelijkt ze pornofilms met musicals, waarin ook solonummers en pas de deux vaste prik zijn. Zelf gaf ze de voorkeur aan de term pornogrophy studies.